..

بدون تو….. آسمان و زمین… بی تابند…
می بینی… ؛
همه دریاها، کاسه شیر، پیشکش کرده اند..
تا راهی نشوی…. بابا

حسنین…
زینب…
عباس…
التماست می کنند…..
و این ماييم که … از پس قرن ها …فاصله… التماست می کنیم….
شیعه بدون تو… به کدام دیوار تکیه کند، بابا…؟
آنقدر در نگاه اهل آسمان عزیزی، که شب تولدت را، به آغوش خدا… شب قدر نام گذاشته اند….
تو… همه اعجاز خدایی، حیدر…
و ما باز درد نداشتن تو را، برای هزارمين بار، لمس می کنیم…

یگانه دلبر من… ؛
علی… سهم تو بود… نه ما…
که هزار سال است… در انتظار سهممان از آخرین فرزندش… خیره به راه مانده ايم…

امشب، فقیرترین بنده ات منم، دلبرم ….
دستان خالی ام… به امید تحفه ای عظیم، بالا آمده اند…
من… سهمم را می خواهم…
سهمم را از خانواده علی….
سهمم را از دامان مادر….

من….. یوسفم را… می خواهم… خدااااااا

اذن دعا داده ای… و اجابتش را ضمانت کرده ای…
من یقین دارم، که مرا،… بدون توشه، راهی نخواهی کرد…

           د

فقط… چند  ضیافت دیگر، تا جمع شدن خوان رحمتت باقی مانده است…
و من هنوز، جامانده ترین مسافر پرواز رمضانم…

ناله های الغوث الغوث مرا شنیده ای….
و اگر اذن تو یاریم کند…باز هم خواهی شنید…

من از “خودم"، عجیییب به تنگ آمده ام…
که اینگونه دستانم را، مضطرانه بالا گرفته ام…
آنقدر، منيت هايم، زمین گیرم کرده اند… که صد بار فریاد الغوث الغوث سر داده ام…

من آتشی به سوزانندگی خودم، سراغ ندارم… خدا
هر الغوث من… استغاثه به فریادرسی است، که تنها قدرت رها کننده من، از حصار منيت های من است….

باز هم می آیم دلبرم…
و تو را به “خودت” قسم می دهم…
تا مرا از “خودم” برهانی…
بک یا الله….
آیا مرا در زمره آزاد شدگان از نفسم، قرار می دهی….؟

وعده فردا شبمان، هراس به دلم افکنده است…
می ترسم از چشماني که گناه، خشکشان کرده است…
می ترسم از دستانی… که غرور… فقر را، از لابلاي سرانگشتانش، دزدیده است…
می ترسم از قلبی که نجاسات نفسم…بال پروازش را شکسته است…

به فریاد دلم برس…
من جز تو، فریادرسی سراغ ندارم…
نام محبوب ترین بندگانت را پیشکش کرده ام… شاید به اعتبار هیبتشان، مرا نیز، به پروازی بلند، مفتخر کنی…

ترس دلم را بریز…
همیشه مرا به هر بهانه ای بخشیده ای….
من سالهاست که جز بخشش… خاطره ای از تو، به یادم ندارم….

دستانم را بالا گرفته ام…
مرا از میان لجن زار منيت هايم، بیرون می کشی؟؟

✧✾═════✾✰✾═════✾✧

‌ #دلنوشته_رمضان…

برای رفتن… چقدر بی تابی….؟
از لحظه ای که سیاهی، یقه آسمان را گرفته است …چند بار نگاهت را به بالا دوخته ای؟؟
منتظر کدام اشاره ای….بابا؟

دل دل میکنم…بی خیال رفتن شوی…
با رفتن تو…فقط زینب…نیست..که زمین می خورد….
تمام فرزندان تو… تا قیامت، به خاک می افتند….

نرو …بابا
درد نداشتنت ، سلولهای قلب مرا، از هم باز میکند…
وقار حیدری ات، حتی اجازه پلک زدن را هم، از من ، ربوده است ..
تو می روی….و تمام چشم مرا…با خودت میبری….
تو میروی ، تا با یک ضربه…رستگار شوی…
اما من با همان یک ضربه…به غربتی هزار ساله، مبتلا می شوم….

نرو …بابا…
تکرار هر رمضان … تکرار از دست دادن قدم های سنگینی است…که راه نفس های مرا ، مسدود می کند….
همان قدم هايي…که سنگ و کلوخ خیابان نیز… از رفتنش…به درد آمده اند..

بابا…
هنوز هم ، درد امشب زینب… چون آتشفشانی مذاب، در میان قلبمان می جوشد …
من یقین دارم …؛
تا لحظه دیدارت…هیییچ مرهمی، این انفجار مداوم را خاموش نخواهد کرد…

تمام راز زمین … تویی بابا….
و خداوند….لیلةالقدرش را نیز…با تو هماهنگ کرده است …
و این….
شرافتیست … که هزااار سال است، جان مرا در تحمل این درد… تسکین داده است…

می روی…. چاره ای نیست…جان دلم !!!
اما به جان بی نظیرت قسم…؛
من به اعتبار تو ، در زمین راه می روم…
و به اتصال تو…، راه آسمان را ، طی می کنم…..

دستان خالی مرا….
تا آخر بازار دنیا….رها مکن….
شلوغی اش…..مرا نااابود خواهد کرد !!

پيامبر خدا صلى الله عليه وآله:

كسى كه در رمضان آمرزيده نشود، در كدام ماه آمرزيده مى شود؟
مَنْ لم يُغفَرْ لَهُ في شَهرِرمضانَ ففِي أيِّ شهرٍ يُغفَرُ لَهُ؟

ميزان الحكمه جلد4 صفحه 521

〰〰〰〰〰〰〰〰〰✨•⚫•✨

 سوره روم آیه۲۵ 

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
آیه۲۵) وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّماءُ وَ الأَرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذا دَعاکُمْ دَعْوَةً مِنَ الأَرْضِ إِذا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ

〰〰〰〰〰〰〰〰 •✨•⚫•✨•
آیه ۲۵) از آیات او این است که آسمان و زمین به فرمان او برپاست; سپس هنگامى که شما را (در قیامت) از زمین فرا خواند، ناگهان همه خارج مى شوید (و در صحنه محشر حضور مى یابید)!

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
تفسیر آیه۲۵) در آخرین آیه، بحث از آیات آفاقى را در زمینه تدبیر نظام آسمان و زمین و ثبات و بقاى آنها ادامه داده، مى فرماید: یکى دیگر از آیات عظمت حق این است که آسمان و زمین به فرمان او برپا است (وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّماءُ وَ الأَرْضُ بِأَمْرِهِ).
یعنى، نه تنها آفرینش آسمان ها، که در آیات قبل به آن اشاره شد، آیتى است، که برپائى و ادامه نظام آنها نیز آیتى دیگر مى باشد، چه این که: این اجرام عظیم در گردش منظم خود، احتیاج به امور زیادى دارند، که مهمترین آنها محاسبه پیچیده تعادل نیروى جاذبه و دافعه است.
پروردگار بزرگ، آن چنان این تعادل را سامان بخشیده، که میلیون ها سال، بدون کمترین انحراف در مسیر خود گردش مى کنند.
و به تعبیر دیگر، آیه گذشته اشاره به توحید خلقت بود، و این آیه، اشاره به توحید ربوبیت و تدبیر است.
تعبیر به قیام و برپائى آسمان و زمین، تعبیر لطیفى است که از حالات انسان گرفته شده، چرا که بهترین حالات انسان براى ادامه فعالیت ها حالت قیام است که قادر بر انجام همه حوائج خود مى باشد، و تسلط کامل بر اطراف خویش دارد.
تعبیر به امر در اینجا اشاره به نهایت قدرت پروردگار است، که براى ادامه حیات و نظم این جهان پهناور تنها یک فرمان او کافى است.
و در پایان این آیه، با استفاده از زمینه بودن توحید براى معاد بحث را به این مسأله منتقل ساخته مى فرماید: سپس هنگامى که شما را از زمین فرا مى خواند، ناگهان همه خارج مى شوید (ثُمَّ إِذا دَعاکُمْ دَعْوَةً مِنَ الأَرْضِ إِذا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ).
کراراً در آیات قرآن دیده ایم که، خداوند مسأله معاد را با تکیه بر نشانه هاى قدرت او در آسمان و زمین اثبات مى کند، و آیه مورد بحث نیز یکى از آنها است.
تعبیر به دَعاکُم (شما را فرا مى خواند) اشاره به این است: همان طور که براى تدبیر و نظم جهان یک فرمان او کافى است، براى بعث و نشور و رستاخیز نیز یک دعوت او کفایت مى کند، مخصوصاً با توجه به جمله إِذا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ که اذا در آن به اصطلاح براى مفاجاة است، روشن مى سازد که با یک دعوت او همه ناگهان بیرون مى ریزند.
ضمناً تعبیر دَعْوَةً مِنَ الأَرْضِ نشانه روشنى بر معاد جسمانى است، که انسان در رستاخیز از این زمین فرا خوانده مى شود 

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•
〰〰〰〰〰〰〰〰〰✨•⚫•✨

?یک دوره کامل درس خداشناسى
در آیات ششگانه گذشته، بحث هاى گوناگونى پیرامون خداشناسى مطرح شده که مجموعاً یک دوره جالب را تشکیل مى دهد، از آفرینش آسمان گرفته تا آفرینش بشر از خاک، و از پیوند محبت خانوادگى گرفته، تا خواب آرام بخش در شب و روز، از تدبیر نظام و جهان بالا گرفته تا برق آسمان و نزول باران و اختلاف زبان ها و رنگ ها، یعنى مجموعه مناسبى از آیات آفاقى و انفسى.
جالب این که، در هر یک از این شش آیه، دو بخش از دلائل توحید ذکر شده تا یکى زمینه سازى کند، و دیگرى تحکیم و تأکید، درست همانند آوردن دو شاهد عادل براى اثبات یک مدعا، که مجموعاً دوازده شاهد صادق را براى قدرت بى پایان حق تشکیل مى دهد!

? چه کسانى از این آیات الهام مى گیرند؟
در ذیل چهار آیه از این شش آیه، تأکید شده است که، در این امور نشانه هاى روشنى است براى متفکران ، عالمان ، شنوایان و عاقلان ولى در آیه اول و آخر، این موضوع دیده نمى شود.
فخر رازى در این زمینه، چنین توضیح مى دهد: عدم ذکر آن در نخستین آیه، ممکن است به خاطر آن باشد که، آیه اول و دوم که پشت سر هم قرار گرفته، هر دو از آیات انفسى سخن مى گوید و یکسان است.
و در آخرین آیه، مطلب به قدرى وضوح پیدا کرده که دیگر نیاز به توضیح بیشتر و تأکید بر تعقل و تفکر نیست.
جالب این که، نخست سخن از تفکر به میان مى آورد، سپس از علم ; چرا که تفکر پایه و زمینه ساز علم است، بعد از آن سخن از گوش شنوا است; چرا که در پرتو علم و آگاهى، انسان آماده شنیدن و پذیرش حق مى شود، همان طور که قرآن مى گوید: فَبَشِّرْ عِبادِ * الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ: به بندگانم بشارت ده * آنانى که سخنان را مى شنوند و از بهترین آنها پیروى مى کنند.
و در آخرین مرحله، سخن از عقل است چون آنها که گوش شنوا دارند، سرانجام به مرحله عقل کامل، خواهند رسید.
این نکته نیز قابل توجه است که در ذیل نخستین آیه، سخن از آغاز آفرینش انسان و انتشار نسل او در زمین است (ثُمَّ اِذا أَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُون).
و در آخرین آیه نیز، سخن از خروج و نشور انسان ها در قیامت است (اِذا أَنْتُمْ تَخْرُجُون).
اولى آغاز است و آخرى انجام.
تفسیر نمونه)
•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•⚫

دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ الجِنانِ واغْلِقْ عَنّی فیهِ أبوابَ النّیرانِ وَوَفّقْنی فیهِ لِتِلاوَةِ القرآنِ یا مُنَزّلِ السّكینةِ فی قُلوبِ المؤمِنین.

خدایا بگ شا برایم در آن درهاى بهشت و ببند برایم درهاى آتش دوزخ را و توفیقم ده در آن براى تلاوت قرآن اى نازل‌كننده آرامش در دلهاى مؤمنان.