‍ نیایش من، ای پروردگارِ من ، بسوی تو اینست که ریشه درماندگی را از وجود من برکنی.
به من آن توانایی را اعطا کن که غم و شادی را در نهاد خویش پذیرا شوم.
به من آن نیرو را ارزانی بداری تا عشقم را در خدمت به دیگران ، ثمر بخش گردانم.
به من آن قدرت را ببخشائی که هرگز ضعیفی را نیازارم و برابر نیرومند مغروری زانو نزنم.
به من آن توان را کرامت کنی که اندیشه ام را والاتر از این حقارتهای روزانه زندگی نگاه دارم .
و به من آن اراده را بدهی که در برابر اراده تو ، با خشنودی سربندگی فرو آورم,,,

‍

انسان به آنچه از آن سیراب میگردد تبدیل میشود
از سکه …سکه
از فرزند ..فرزند
از درد … درد ..
از دنیای پر رنگ و لعاب …دنیای پر رنگ و لعاب

از حسد …حسد
از خوراک و پوشاک …خوراک و پوشاک

از خدا ….خدا

و هر چه را که از آن سیراب شود فانی باشد ….فانی خواهد شد در آن

و از هرچه بر آن سیراب شد و آن چیز فانی بود …نابود خواهد شد در آن …

تنها گروه اندکی باقی اند ….

آنان که سیراب شدند از حضوری ابدی

از خدا ….

وجودی که از خدا سیراب شود ….پر می شود و …خداست که باقی و حی و حاضر است

بشر به همان چه که به آن بیاندیشد و درآویزد …درآمیزد

شیشه ی کدر و شکننده ای را جستجو کند ..میشود همان شیشه و جسمی شکننده و ناپایدار

و اگر دُرّ وجود را جستجو کند …در وجودش دُرّی گرانبها خلق میگردد

بر هر چه مشتاق باشیم برآن ..همان خواهیم شد

زر و سیم و نام و دنیا

همگی فانی و یک نام باقی

نام بی نام او ….باقی

هشیار باش بشر …که از چه خود را و اندیشه ات را سیراب میکنی ..

تو همانی …که بر آنی,,,

وقتی “خـــــــــدا” بخواهد

بزرگــــی آدمـــــی را اندازه بگیرد!

به جای “قـــــــدش “

“قلبــــــش” را اندازه می‌گیرد

?❤?
السلام علیک یابقیه الله

ای قطره های باران
ای جویبار آرام
ای رودهای سرکش
وی بحر بی کرانه
آیا شما ندارید
زان بی نشان نشانه؟!

اللهم عجل لولیک الفرج
????

?
يه روزایی هست…
آدم اینقدر حالش خوبه
که
هیچ اتفاقی نمیتونه،
حال خوبشو خراب ڪنه!

اميدوارم امروز، براتون از این
روزهای خوب
باشه.

?پیامبر اکرم (ص):

?فرزندم از خواندن قرآن غافل مباش،

زيرا كه قرآن دل مرده را زنده مى كند و

از فحشاء و زشتى باز مى دارد.

?البرهان فی تفسیرالقرآن،ج1، ص19

?مولای یا مهدی(عج)

❤️من گرفتم قلب خود را روی دست
پیش چشم تو برابر کرده ام

تا ببینی قلب پر خون مرا
بی تو مولا این چنین سر کرده ام

تعجیل درفرجش صلوات 

امام علی(ع)-مدح-جنگ خندق

سرّ توحید احمدی این ست: که علی را فقط خطاب کند

عرصه‌ی جنگ هم که تنگ شود روی حیدر فقط حساب کند

آی مرحب! برو کنار بایست، هدف انگار کندن در نیست

شیر حق این چنین که می‌غرّد آمده قلعه را خراب کند

روح انگار روح تازه گرفت، آمد از فاطمه اجازه گرفت

تا که در عرش، عکسِ حیدر را ـ درِ قلعه به دست ـ قاب کند

با دَم یا علی به هر دو دَمش، با هجوم سریع و پشت همش

ذوالفقار برهنه کاری کرد، ملک الموت اعتصاب کند

می‌پری آن طرف سواره، ولی عمرو! آن سوی خندق است علی

جنگجویی ندیده‌ام چون تو سوی مرگش چنین شتاب کند

دلت از او شنید و نرم نشد؟ پیش خورشید بود و گرم نشد؟

پس لب ذوالفقار او تنها می‌تواند تو را مجاب کند

فرق او را شکافتی، بشکاف! مُحرِم است او و خواست قبل طواف

در وضویش به رسم عاشق‌ها روی خود را به خون خضاب کند

تیغ بر عمرو، پهلوان حیدر آن چنان زد که حضرت داور

ضربه‌ی روز خندقِ او را، بهترین ضربه انتخاب کند

در میان عرب خبر پیچید، در دلش هر مبارزی فهمید

خاک خود را به باد خواهد داد رزم اگر با ابوتراب کند

همه دیدند امیر می‌آید زودتر از غدیر می‌آید

کی شود یک امینیِ دیگر شرح آن ضربه را کتاب کند؟

بیشتر بین عاشقانِ علی، حرف سلمان و مالک است ولی

رقص خرمافروش بر سرِ دار، دل ما را همیشه آب کند

بعد یک عمر ذکر یا حیدر مطمئنیم ساقی کوثر

به دل کوزه‌گر می‌اندازد خاک ما ساغر شراب کند

قلب ما در لحد که می‌بویند، به رقیب و عتید می‌گویند

بنده‌ی حیدرند بگذارید او بیاید خودش حساب کند

شعرم از برق ذوالفقار رسید، روشن و گرم و بی‌قرار رسید

تا به ذره‌ نگاه یار رسید، می‌رود کار آفتاب کند1

شعر شمعی برای تو که نشد، قد گلدسته‌های تو که نشد 2

شادم اما، مگر شنیده کسی شاعرش را علی جواب کند؟

×××   

1- (به ذره گر نظر لطف بوتراب کند / به آسمان رود و کار آفتاب کند)

2-اشاره به زمزمه ساده و خالصانه شمع سازی که مورد عنایت مولا قرار گرفت:

شمع می سازم برایت یا علی / قد این گلدسته هایت یا علی

امام علی علیه السلام:

چه بسا نعمت داده شده اى كه گرفتار عذاب شود وبسا گرفتارى كه در گرفتارى ساخته شده وآزمايش گردد، پس اى كسى كه ازاين گفتار بهرمند مى شوی، بر شكرگزارى بيفزاى، و…

.

~~~~~~~~~~~~~~????~

سوره تغابن آیه۱۱ 

~~~~~~~~
آیه۱۱) «مَا أَصَابَ مِنْ مُصِيبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ يَهْدِ قَلْبَهُ ۚ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ»

~~~~~~~~~~????~
آیه۱۱)هيچ مصيبتى جز به اذن خدا نرسد، و كسى كه به خدا بگرود، دلش را به راه آورد، و خدا[ست كه‌] به هر چيزى داناست.

~~~~~~~~
تفسیر آیه۱۱) همه مصائب به فرمان او است!
در این آیه به یک اصل کلى در مورد مصائب و حوادث دردناک این جهان اشاره مى کند، شاید از این جهت که، همیشه وجود مصائب، دستاویزى براى کفار در مورد نفى عدالت در این جهان بوده است، و یا از این نظر که در راه تحقق ایمان و عمل صالح، همیشه مشکلاتى وجود دارد که بدون مقاومت در برابر آنها، مؤمن به جائى نمى رسد.

نخست مى فرماید: هیچ مصیبتى رخ نمى دهد، مگر به اذن خدا (ما أَصابَ مِنْ مُصِیبَة إِلاّ بِإِذْنِ اللّهِ).
بدون شک، همه حوادث این عالم به اذن خدا است; چرا که به مقتضاى توحید افعالى در تمام عالم هستى، چیزى بدون اراده حق تحقق نمى یابد، ولى از آنجا که مصائب همیشه به صورت یک علامت استفهام در اذهان جاى داشته، بالخصوص روى آن تکیه شده است.
البته، منظور از اذن در اینجا همان اراده تکوینى خداوند است، نه اراده تشریعى.
در اینجا سؤال مهمى مطرح است و آن این که: بسیارى از این مصائب به وسیله ظلم ظالمان و اراده جباران رخ مى دهد، و یا این که: خود انسان بر اثر کوتاهى و ندانم کارى، و یا ارتکاب خلاف، گرفتار آن مى شود، آیا اینها همه به اذن خدا است؟!
در پاسخ این سؤال باید گفت: از مجموع آیاتى که درباره مصائب در قرآن مجید آمده است، برمى آید: مصائب بر دوگونه است:
✨مصائبى که با طبیعت زندگى انسان سرشته شده، و اراده بشر کمترین تأثیرى در آن ندارد، مانند مرگ و میر و قسمتى از حوادث دردناک طبیعى.
✨دوم مصائبى که انسان به نحوى در آن نقشى داشته است.
قرآن درباره دسته اول مى گوید: همه به اذن خدا روى مى دهد، و درباره قسم دوم مى گوید: به خاطر اعمال خودتان دامانتان را مى گیرد!
بنابراین، کسى نمى تواند به این بهانه که تمام مصائب از سوى خدا است، در مقابل ظالمان سکوت کرده، به مبارزه برنخیزد، و نیز نمى تواند به این بهانه، دست از مبارزه با بیمارى ها، آفات، مبارزه با فقر و جهل بردارد.
البته، در اینجا نکته دیگرى نیز وجود دارد و آن این که: حتى در مصائبى که خود انسان در آن نقشى دارد، تأثیر این اسباب از ناحیه خداوند و به اذن و فرمان او است، که اگر او اراده کند هر سببى بى رنگ و بى اثر مى شود.
در دنباله آیه به مؤمنان بشارت مى دهد: هر کس به خدا ایمان آورد، خدا قلبش را هدایت مى کند (آن چنان که در برابر مصائب زانو نزند، مأیوس نشود جزع و بیتابى نکند) ( وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ).
این هدایت الهى، هنگامى که به سراغ انسان آید در نعمت ها شاکر، در مصیبت ها صابر، و در برابر قضاى الهى تسلیم خواهد بود.
البته، هدایت قلبى، معنى وسیعى دارد که صبر ، شکر رضا ، تسلیم و گفتن إِنّا لِلّهِ وَ إنّا إِلَیْهِ راجِعُون هر کدام یکى از شاخه هاى آن است.
و این که بعضى از مفسران خصوص یکى از این موضوعات را نقل کرده اند، در حقیقت تمام مفهوم آیه نیست، بلکه بیان مصداق روشن است، و در پایان آیه مى فرماید: خداوند به همه چیز دانا است (وَ اللّهُ بِکُلِّ شَیْء عَلِیمٌ).
این تعبیر، مى تواند اشاره اجمالى به فلسفه مصائب و بلاها باشد، که خداوند روى علم و آگاهى بى پایانش براى تربیت بندگان، اعلام بیدارباش و مبارزه با هرگونه غرور و غفلت، گهگاه در زندگانى آنها مصائبى ایجاد مى کند، تا به خواب فرو نروند و موقعیت خویش را در دنیا فراموش نکنند، و دست به طغیان و سرکشى نزنند.
تفسیر نمونه)

~~~~~~~~~~??~~~~