?جزء سیزدهم?

?آیه4⃣4⃣سوره مبارکه ابراهیم

?⬅️وَأَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ رَبَّنَآ أَخِّرْنَآ إِلَى‏ أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَ لَمْ تَكُونُواْ أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ‏

?ترجمه?
و مردم را از روزى كه عذاب به سراغشان خواهد آمد بترسان. پس كسانى كه ظلم كرده ‏اند، خواهند گفت: پروردگارا! ما را تا مدّت كوتاهى مهلت ده، تا دعوت تو را اجابت نماییم و از پیامبران پیروى كنیم (به آنان گفته مى‏شود) آیا شما نبودید كه پیش از این سوگند یاد مى‏ كردید كه هرگز براى شما زوال و فنایى نیست؟

?نکته ها?
با توجّه به آیه‏‌ى قبل، ابتدا به نظر مى‏ رسد كه این آیه نیز درباره‏ ى قیامت است، ولى جمله‏ ى «اخّرنا الى اجل قریب نُجب دعوتك …» بیشتر،این معنا را به ذهن مى ‏آورد كه آیه درباره‏ ى عذاب الهى در دنیاست، زیرا تأخیر عذاب و اجابت دعوت خداوند و پیروى از پیامبران، مربوط به دنیاست نه قیامت.
در قیامت نیز تقاضاى بازگشت به دنیا وجود دارد كه آیات آن، مكرّر در قرآن آمده از جمله⬇️⬇️

1⃣«فهل الى خروج من سبیل»(69) آیا براى خارج شدن از هلاكت راهى هست؟
2⃣«فارجعنا نعمل صالحا»(70) ما را به دنیا برگردان تا عمل صالحى انجام دهیم.
3⃣«ربّنا اخرجنا نعمل صالحا»(71) پروردگارا! ما را از دوزخ خارج كن تا كار خوب انجام دهیم.

?69) غافر، 11.
?70) سجده، 12.
?71) فاطر، 37.

?پيام ها ↘️↘️

1⃣⬅️هشدار وتهدید، از راهها وشیوه ‏هاى تربیت وهدایت گمراهان است. «وانذر»

2⃣⬅️هشدارهاى قرآن، مربوط به همه‏ ى مردم است. «انذر الناس»

3⃣⬅️مجرمان روزى پشیمان مى ‏شوند، امّا فرصت‏هاى از دست رفته باز نمى‏ گردد.«اخرّنا…»

4⃣⬅️هنگام نزول عذاب الهى، راه فرار وتوبه بسته مى ‏شود. «اولم تكونوا…»