انسان با سه چیز مغرور میشود 

نام بزرگ

خانه ی بزرگ 

لباس فاخر

اما افسوس که بعد ازمرگ 

نامش محروم

خانه اش قبر

لباسش کفن

بر چرخ فلک منازکه کمرشکن است

بر رنگ لباس منازکه اخرکفن است 

مغرورمشوکه زندگي چند روز است 

درزیر زمین شاه وگدا یک رقم است

خداامتحان های سخت ازمن میگیرد…

ولی تقلب هم زیاد می رساند 

دوراز چشم همه….

من خدایی دارم به زیبایی یک

پروانه

به بزرگی یک اقیانوس

به مهربانی یک مادر

به بي توقعي يک پدر

خدايي که خانه اش همین حوالی است…

       دیوار به دیوار قلبم

نمیدانم این روزها توديربه ديريادم میکنی 

يامن

زودبه زود دل تنگت ميشوم

فقط میدانم که این دلتنگی

کلافه آم کرده

ازهمه چيزوهمه کس خسته شده ام 

شبیه دیوانه ها

وشايدبدترازانها شب را روز میکنم 

يااباعبدالله 

آقاجان

خودت. نظری بر دلهای ما کن غریب مادر

همین یک کلام دلخوشی من است ..ّ

دلخوش میکنم به رد پاهایم در بهترین دوراهی دنيا…

دربهترين سرگردانی دل…

آن جا که میمانی سراغ ماه بروی ياخورشيد

فقط دلخوش میکنم به رد پاهایم برروی خاک کربلا ااااا….