‍ “چنین غرق شدنی”

اوج مراقبه،، غرق شدن در خداست.
در مراقبه آنچنان در خداوند غرق شو که هیچ فکر و خیالی جرأت نزدیک شدن به تو را نداشته باشد.
آرام آرام.
بی ذهن بی ذهن.
نه خواهشی، نه آرزویی و نه حتی در صدد فهم اسراری،،.
چنین غرق شدنی همان زندگی ناب است که واصلان پیوسته از آن سخن گفته اند.

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست

‍ ,,تمثیل رسم الف(ا)

روزی استاد خطاط مرا گفت:
بنویس “الف” به قامت سه نقطه!
خوشحال به خانه باز آمدم و با خود گفتم که مرحبا؛ از این آسان تر؟!
غافل آنکه، مشکل ترین رسم، رسم (ا) الف است.
سه نقطه بر فراز هم، هر سه نامتناهی، و یک، “یک"، که مثل هیچ یکی نیست.
چه آن نیز نامتناهی است و خود زیر بنای همه چیز. چه یکی؟! “هزار” است بر خود فرو رفته!
“سه نقطه” که نشانه ی بی حد و حصر و مستمر، و یک “یک"ی که از اعداد نیست، و اینها تواَمان “هزار” شده اند، پنهان و آشکار!
“هزار” اسم برای آن “یکی"!
پس آن “اَلْف” (هزار) شد.
که اَلْف(هزار) و اَلِف، یکی اند در این وادیِ وحدت در کثرت و بالعکس.
و چون نیک بر “الف” بنگریستم، “سه یک” در آن پدید آمد (ااا)، که هر کدام خود باز به قامت سه نقطه اند.
“الف” چون ظاهر شود، بیدرنگ سه جهان مطلق شکل گیرد در بی شکلی، هر سه بی عرض و طول، چونان سه دایره ی متحد المرکز، اما بدون محیط.
ظاهر و باطن، و برزخی شگفت که واسط است. خدایا سه نقطه و سه خط، و هر خطی باز برخوردار از سه “نقطه"ی لایتناهیِ نادیدنی، جهانهایی کشیده از ناکجا تا ناکجا، “لا تُعَدُّ و لا تُحصَی“، و اینها همه در یک الف(ا)؟!!!!
قلم افتاد، که من این نتوانم!
چگونه آن را کِشَم؟! این الف نیست، همه ی عوالم است بِلا حدود!

خاموش شدم,,چه نه قلم یارای کشیدن داشت و نه صفحه ی ذهن، یارای حمل.

پس ننوشتم تا از عظمتش نکاهم. و صبح که شد، از استاد خطاط، چندین ترکه بخوردم، با شماتت بسیار؛ که تو بنویس و بر ذهنت مُهر بزن، چه آنکه قرار است بسازد کس دیگر است.
تا الف نباشد، چیزی نباشد. نه چیزی و کلمه ای که فرود آید و باز عروج,,

?كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلَامُ: يَقُولُ‏ الدُّعَاءُ يَدْفَعُ الْبَلَاءَ النَّازِلَ‏ وَ مَا لَمْ يَنْزِلْ. 

?امام زین العابدین علیه السلام می فرمایند: دعا هر بلا را رد می کند خواه نازل شده باشد خواه نازل نشود.

?⚘دعا رفع بلاست پس از دعا غفلت نکنیم چه خوب است راس همه دعاهامون دعای ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد.

الكافي، ج‏2، ص469؛  منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة، ج‏18، ص355.

?پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :?
إنَّ أوَّلَ ما خَلقَ اللّهُ القَلَمُ ، فقالَ لَهُ : اكْتُبْ ، قالَ : يا رَبِّ ، و ما ذا أكتُبُ ؟ قالَ : اكْتُبْ مَقادِيرَ كلِّ شيءٍ حتّى تَقومَ السّاعةُ

?نخستين چيزى كه خدا آفريد، قلم بود
?و به آن فرمود : بنويس .
❓گفت: پروردگارا! چه بنويسم ؟
?فرمود : مقدّرات (اندازه هاى) هر آنچه را تا روز قيامت پديد خواهد آمد ، بنويس .

?كنز العمّال : ۱۵۱۱۶

قرب ,, نه بالا ، نه پستی رفتن است.
قرب حق ,,از حبس ِهستی رستن است

مولانا

,

, تنها چیزی که در خور نام گناه است ، آن است که در این دنیای خوب و زیبا و سرشار از شگفتی ها باشی و آن وقت چنان منقبض و بسته و گرفتار باشی که زندگی نتواند از هیچ منفذی خود را به تو برساند .

ثواب چیست ؟
ثواب ، شور زندگی است ، گشودگی به بیکران است ، هم نفسی با هستی است ، قسمت کردن نان و زمان و زمین و امید و ایمان و شادمانی و عشق با دیگران است .

اگر دست از سرزنش خود برداری ، می بینی که چه انرژی عظیمی از درون تو آزاد می شود .

خود را عالی بدان ، خود را موهبتی از طرف خدا تلقی کن ، خود را دوست بدار ، خود را دوست داشتنی ببین .
همه احترامات را نثار خود کن ، آن گاه در کمال شگفتی می بینی که هنگامی که انسانیت خود را می ستایی ، برای انسانیت همه آدم ها ارزش قایلی .
آنگاه زندگی را تقدیس می کنی و ظلم نمی کنی .

اگر خود را دوست بداری ، از هیچ کس متنفر نخواهی بود .

?امام على عليه السلام :?
أمّا أهلُ الجَماعَةِ فأنا و مَنِ اتَّبعَني و إنْ قَلُّوا ، و ذلكَ الحقُّ عَن أمرِ اللّهِ و أمرِ رسولِهِ ، فأمّا أهلُ الفُرقَةِ فالمُخالِفونَ لِي و مَنِ اتَّبعَني و إنْ كَثُروا

?امّا اهل جماعت ، منم و كسانى كه پيروان من هستند،
?هرچند پيروانم اندك باشند
?و اين حقّ، به دستور خدا و پيامبر او مى باشد .

?اما اهل تفرقه، مخالفان من و مخالفان پيروان من هستند،
?هرچند فراوان باشند .

?كنز العمّال : ۴۴۲۱۶