شعرزنبورعسل و پیامبر

یک روز که پیغمبر

درگرمي تابستان 

همراه علی میرفت

 درسايه ی نخلستان 

دیدند که زنبوری

ا ز لانه ی خود زد پر

آهسته فرود آمد

بر دامن پيغمبر

بوسید عبایش را

دور قدمش پرزد 

بر خاک کف پایش 

صد بوسه ی دیگر زد 

پیغمبر ازاوپرسيد

بگو آهسته جانم 

طعم عسلت از چیست?

هرچند که میدانم 

زنبور جوابش داد:

چون نام توميگوييم

گل میکند ازنامت 

صدغنچه به کندويم 

تا نام توراهرشب

چون گل به بغل دارم

ازصبح که برمی خیزم

 در سینه عسل دارم 

از قند وشکربهتر

خوشترزنبات است این 

طعم عسل از من نیست 

طعم صلوات است این 

اللهم

      صل

           علی

                 محمد

                        وال

                              محمد

                                    و عجل

                                            فرجهم

                                       اللهم

                                  صل

                          علی

                    محمد

               وال

        محمد      

انسان که غرق شود قطعا میمیرد 

   چه در دریا 

        چه در رویا

               چه درگناه

                    چه در خوشی

                         چه درقدرت

                              چه درجهل

                                  چه در انکار 

                                      چه درحسد

                                           چه در بخل

                                              چه درکينه

                                                  چه درانتقام 

انسان بودن خود به تنهایی یه دین خاص است 

که پیروان چندانی ندارد …

تصاویری که بوی زندگی میدهند…

تصاویری که بوی زندگی ميدهند…