یک حدیث قدسی هست که آدم را از خجالت آب میکنه.

خداوند می فرمایند :

“يا مطلقا في وصالنا، ارجع. و يا محلفا علي هجرنا، كفر.

انما ابعدنا ابليس لانه لم يسجد لك، فواعجبا، كيف صالحته و هجرتنا”

میدونی یعنی چی؟

فرض کن یه رفیقی داری که عاشقشی و خیلی دوستش داری.براش همه کار میکنی.

مثلا یه روز تو خیابون راه میری و میبینی یه نفر داره با رفیقت دعوا میکنه،

و شما میری جلو و برای دفاع از دوستت ،با اون طرف دعوا میکنی کتک کاری میکنی

و دیگه باهاش قهر میکنی.چون دوستت رو زده.

اما بعد از چند روز میبینی دوست و رفیقت داره با اون آدم راه میره و میگه و میخنده.

چه حالی پیدا میکنی؟به دوستت میگی بابا من بخاطر تو با اون دعوا کردم

و حالا تو رفتی با اون رفیق شدی و خوش میگذرونی؟!!!

آره.قضیه ما و خدا هم همینطوره.

معنی حدیث بالا همینه. خدا میگه من شیطان رو بخاطر اینکه بر تو سجده نکرد

از خودم روندم. اما تو حالا رفتی با اون دوست شدی و منو ترک کردی؟؟؟!

ترجمه حدیث؛

“اي كسي كه وصال ما را ترك كرده اي، برگرد.

و اي كسي كه بر جدايي از ما سوگند خورده اي، سوگند خود را بشكن.

ما ابليس را براي اين از خود رانديم كه بر تو سجده نكرد “