خدا جمیل است،،

«إِنَّ اللهَ جَمِيلٌ يُحِبُّ الْجَمَالَ،،»
یعنی خدا زیباست و زیبایی را دوست دارد.

هر چه بهره‌ی بیشتری از زیبایی ببریم، توجه و محبت افزون‌تری از جانب خدا به دست می‌آوریم.
زیبایی، امریِ تفنّنی و ویژه‌ی نازک‌خیالان و در ساحل‌نشستگان نیست.
زیبایی، نام دیگر خداست و محبت او را به دنبال دارد
، زیبایی کمندِ مهر اوست.
اگر خدا «يُحِبُّ الْجَمَالَ» است، توجه و دل دادن به زیبایی و دریافتنِ زیبایی‌های وجود، راهی است برای خانه ساختن در دلِ خدا.

مواهب خدا تنها محدود به منافع مادّی نیست، بلکه زیبایی پیدا و پنهانِ جهان، نعمتی خداداد است…

زیبایی، نامِ دیگر خداست و حظّی است که چشم‌های ما از تماشا می‌بَرند. زیبایی محبوب خداست و استقبال از آن، استقبال از توجه و مهر الهی است. زیبایی موهبتی ساری در هستی است که قدردانستن و ثناگفتنِ آن، لازمه‌‌ی شکرگزاری است.
زیبایی، نامِ دیگر خداست.

✍️ صدیق قطبی

(گزیده ای از متن
نامهای فراموش شده خدا )