✍?جزء سیزدهم?

?آیه 4⃣سوره مبارکه ابراهیم

?⬅️وَمَآ أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلَّا بِلِسَانِ قَوْمِهِ لَيُبَيِّنَ لَهُمْ فَيُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهْدِى مَن يَشَآءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‏

?ترجمه?
هیچ پیامبرى را نفرستادیم مگر به زبان قومش، تا (بتواند پیام خدا را) براى مردم بیان كند، پس خداوند هر كه را بخواهد (و مستحق بداند) گمراه مى‏كند وهر كه را بخواهد (وشایسته بداند) هدایت مى ‏نماید، و اوست عزیز وحكیم.

?نکته ها ?
مراد از «لسان قوم» در این آیه، تنها لغت و زبانِ مردم نیست، زیرا گاهى ممكن است گوینده ‏اى با زبان مردم سخن بگوید ولى مردم حرف او را درست نفهمند، بلكه مراد آسان و قابل فهم گفتن است، به گونه ‏اى كه مردم پیام الهى را بفهمند، چنانكه در آیات دیگر مى ‏فرماید: «یسرناه بلسانك»(3) ما قرآن را به زبان تو آسان كردیم. حضرت موسى نیز از خداوند مى ‏خواهد كه گره از زبانش گشوده شود تا مردم كلامش را بفهمند. «واحلل عقدة من لسانى یفقهوا قولى»(4)

??مقصود از گمراه كردن خداوند، محروم كردن افراد لجوج از لطف خود است، والا اگر خداوند بناى گمراه كردن مستقیم كسى را داشت، نه كتابى مى‏ فرستاد و نه پیامبرى. در آیات دیگر مى ‏خوانیم كه خداوند ظالمان و فاسقان و مسرفان را گمراه مى‏ كند، یعنى انسان با گناه و ظلم، زمینه‏ ى محروم شدن از هدایت را در خود فراهم مى‏ كند.

?بعضى از مفسران گفته ‏اند: فاعل «یشاء» مردم هستند نه خدا، یعنى خداوند گمراه مى ‏كند كسى را كه خودش بخواهد گمراه شود و هدایت مى ‏كند كسى را كه خودش بخواهد هدایت شود. نظیر آیه: «كُلاً نُمّد هؤلاء وهؤلاء…»(5) گروهى را در راهى كه بروند كمك مى‏ كنیم.

?تبلیغ پیامبر كه با زبان قوم خود بوده با جهانى بودن دین منافاتى ندارد. زیرا محتواى پیام زبان خاصّى ندارد و با سفارش قرآن، باید گروهى با تفقه و هجرت مطالب دین را آموخته و به سایرین بیاموزند..

?3) مریم، 97.
?4) طه، 27 - 28.
?5) اسراء، 20.

?پيام ها ↘️↘️

1⃣⬅️پیامبران، با فرهنگ و زبان مردم زمان خود آشنا بوده و طبق فهم آنان تبلیغ مى‏كردند. «بلسان قومه»

2⃣⬅️خداوند با مردم اتمام حجّت مى ‏كند.«بلسان قومه لیبین لهم»

3⃣⬅️رابطه‏ى رهبران دینى با مردم، عاطفى، صمیمى ومستقیم است. «بلسان قومه»

4⃣⬅️ تبلیغ باید با شیوه‏اى ساده و صریح و روشن، و براى عموم قابل فهم باشد. «بلسان قومه»

5⃣⬅️هدایت و ضلالت خداوند بر اساس حكمت است. «یضل… و یهدى… و هو العزیز الحكیم»