?جزء چهاردهم?

?آیات 6⃣2⃣و7⃣2⃣سوره مبارکه حجر

?⬅️وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَنَ مِن صَلْصَلٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ‏
?⬅️وَالْجَآنَّ خَلَقْنَهُ مِن قَبْلُ مِن نَّارِ السَّمُومِ‏

?ترجمه?
وهمانا ما انسان را از گِلى خشك، از گِلى سیاه متغیر و بو گرفته، آفریدیم.
وقبل از انسان، جنّ را از آتشى سوزان و نافذ آفریدیم.

⚜نکته ها⚜
«صلصال» به گِل خشك و نپخته‏ اى گویند كه هرگاه در آن دمیده شود، صداى صوت از آن برخاسته مى‏ شود.(14) «حَمَأ» به گِل تیره رنگ و «مسنون» به معناى متغیر است.
«سموم» به باد داغى گفته مى‏‌شود كه مثل سمّ در عمق جان انسان اثر مى‏ گذارد.

?این آیه، یا اشاره به آفرینش اوّلین انسان یعنى حضرت آدم است، «خلقتنى من نار و خلقته من طین»(15) و یا مراد سیر آفرینش همه انسان‏هاست كه مواد زمین از طریق غذا و نطفه به صورت انسان درمى ‏آید، همان گونه كه در سوره كهف آیه 37 مى ‏خوانیم كه انسان در آغاز خاك، سپس نطفه و سپس به صورت انسان درمى‏آ ید. «اكفرت بالذّى خلقك من تراب ثمّ من نطفة ثمّ سواك رجلاً»(16)
در فرهنگ قرآن، جنّ موجودى مكلّف است كه مورد خطاب خداوند قرار گرفته است، «یا معشر الجن و الانس» و قرآن را مى ‏فهمد. در اوّلین آیه از سوره جنّ مى‏ خوانیم: «استمع نفر من الجنّ» گروهى از جنّ قرآن را گوش كردند.
جنّ همانند انسان داراى شهوت است. چنانكه درباره زنان بهشتى مى‏ خوانیم كه آنها باكره هستند، نه انسانى با آنها آمیزش كرده و نه جنّى. «لم‏یطمثهن انسٌ قبلهم و لاجان»(17) و طبق این آیه آفرینش آن از آتش و قبل از انسان بوده است. چنانكه ابلیس از جنّ است، «كان من الجنّ» وهمانند دیگر كافران از جنّ به دوزخ مى ‏رود. «لَاَملاَن جهنّم من الجنّة والنّاس اجمعین»(18)

?14) تفسیر المیزان.
?15) ص، 76.
?16) كهف، 37.
?17) الرحمن، 74.
?18) هود، 119.