—————–(???) —————–

سوره بلد / آیه۴ 

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
آیه۴) لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ

———————–?———————-
آیه۴) كه ما انسان را در رنج آفریدیم (و زندگی او پر از رنجهاست)!

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
تفسیر آیه۴) مى فرماید: مسلماً ما انسان را در رنج آفریدیم (لَقَدْ خَلَقْنَا الإِنْسانَ فی کَبَد).
کَبَد به گفته طبرسى در مجمع البیان در اصل، به معنى شدت است، و لذا هنگامى که شیر غلیظ شود تَکَبَّدَ اللَّبَنُ مى گویند.
ولى، به گفته راغب در مفردات ، کبد (بر وزن حسد) به معنى دردى است که عارض کبد (جگر سیاه) انسان مى شود و سپس، به هر گونه مشقت و رنج اطلاق شده است.
ریشه این لغت هر چه باشد، مفهوم فعلى آن همان رنج و ناراحتى است.آرى، انسان از آغاز زندگى، حتى از آن لحظه اى که نطفه او در قرارگاه رحم واقع مى شود، مراحل زیادى از مشکلات و درد و رنج ها را طى مى کند تا متولد شود، و بعد از تولد در دوران طفولیت، و سپس جوانى، و از همه مشکل تر دوران پیرى، مواجه به انواع مشقت ها و رنج ها است، و این است طبیعت زندگى دنیا، و انتظار غیر آن داشتن اشتباه است، اشتباه، و به گفته شاعر عرب:
طُبِعَتْ عَلى کَدِر وَ أَنْتَ تُرِیْدُها *** صَفْواً عَنِ الأَقْذارِ وَ الأَکْدارِ؟
وَ مُکَلِّفُوا الأَیّامِ ضِدَّ طِباعِها *** مُتَطَلِّبٌ فِى الْماءِ حَذْوَةَ نار!
طبیعت جهان بر کدورت است و تو مى خواهى * از هر گونه کدورت و ناپاکى پاک باشد؟
هر کس دوران جهان را بر ضد طبیعتش بطلبد * همچون کسى است که در میان امواج آب، شعله آتش جستجو مى کند !
نگاهى به زندگى انبیاء و اولیاء اللّه نیز نشان مى دهد، زندگى این گل هاى سرسبد آفرینش نیز، با انواع ناملائمات و درد و رنج ها قرین بود، هنگامى که دنیا براى آنها چنین باشد، وضع براى دیگران روشن است.
و اگر افراد یا جوامعى را مى بینیم که، به ظاهر درد و رنجى ندارند یا بر اثر مطالعات سطحى ما است، و لذا وقتى نزدیکتر مى شویم، به عمق درد و رنج هاى همین صاحبان زندگى مرفه آشنا مى گردیم، و یا این که: براى مدتى محدود و زمانى استثنائى است که قانون کلى جهان را بر هم نمى زند.
تفسیر نمونه)

——————————