~~~~~~~♦️♦️♦️•⚜•♦️♦️♦️~~~~~

                             .♦️♦️♦️.

آیه۱۳۳) «وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ»

                                 •⚜•

آیه۱۳۳)و براى نيل به آمرزشى از پروردگار خود، و بهشتى كه پهنايش [به قدر] آسمانها و زمين است [و] براى پرهيزگاران آماده شده است، بشتابيد.

                             .♦️♦️♦️.

تفسیر آیه۱۳۳) مسابقه در مسیر سعادت 

به دنبال آیات گذشته که بدکاران را تهدید به مجازات آتش، و نیکوکاران را تشویق به رحمت الهى مى کرد، در این آیه کوشش و تلاش نیکوکاران را تشبیه به یک مسابقه معنوى کرده که هدف نهائى آن آمرزش الهى و نعمت هاى جاویدان بهشت است، مى فرماید: براى رسیدن به آمرزش پروردگارتان بر یکدیگر سبقت بگیرید (وَ سارِعُوا إِلى مَغْفِرَة مِنْ رَبِّکُمْ). 

 سارِعُوا از مسارعت به معنى کوشش و تلاش دو یا چند نفر براى پیشى گرفتن از یکدیگر در رسیدن به یک هدف است، که در کارهاى نیک، قابل ستایش، و در کارهاى بد، نکوهیده است. 

در حقیقت قرآن در اینجا از یک نکته روانى استفاده کرده، و آن این که انسان براى انجام دادن یک کار اگر تنها باشد معمولاً کار را بدون سرعت و به طور عادى شروع و انجام مى دهد، ولى اگر جنبه مسابقه به خود بگیرد، آن هم مسابقه اى که جائزه باارزشى براى آن تعیین شده، تمام نیرو و انرژى خود را به کار مى گیرد و با سرعت هر چه بیشتر به سوى هدف پیش مى تازد. 

و اگر مى بینیم هدف این مسابقه در درجه اول مغفرت قرار داده شده براى این است که رسیدن به هر مقام معنوى، بدون آمرزش و شستشوى از گناه ممکن نیست، نخست باید خود را از گناه شست، سپس به مقام قرب پروردگار گام نهاد!. 

دومین هدف این مسابقه معنوى، بهشت قرار داده شده، بهشتى که وسعت آن، پهنه آسمان ها و زمین است (وَ جَنَّة عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الأَرْضُ). 

باید توجه داشت مراد از عَرْض در آیه فوق، اصطلاح هندسى آن در مقابل طول نیست، بلکه به معنى لغوى آن یعنى وسعت مى باشد. 

در آیه ۲۱ سوره حدید همین تعبیر با تفاوت مختصرى دیده مى شود: سابِقُوا إِلى مَغْفِرَة مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّة عَرْضُها کَعَرْضِ السَّماءِ وَ الأَرْض: براى رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتى که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین اسست، به پیش تازید . 

در این آیه به جاى مسارعت صریحاً کلمه مسابقه ذکر شده و سماء به صورت مفرد با الف و لام جنس آمده که در اینجا معنى عموم مى دهد، و از کاف تشبیه استفاده شده است. 

به این معنى که آیه مورد بحث، صریحاً مى گوید: وسعت بهشت همان وسعت آسمان ها و زمین است ولى در سوره حدید مى گوید: وسعت آن مانند وسعت آسمان و زمین مى باشد و هر دو تعبیر یک معنى را مى رساند. 

و در پایان آیه تصریح مى کند: این بهشت، با آن عظمت، براى پرهیزگاران آماده شده است (أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقینَ). 

اکنون این سؤال پیش مى آید:  

اولاً: آیا بهشت و دوزخ هم اکنون آفریده شده و وجود خارجى دارند یا بعداً در پرتو اعمال مردم ایجاد مى شوند؟ 

ثانیاً: اگر آنها آفریده شده اند جاى آنها کجا است؟ (با توجه به این که قرآن مى گوید وسعت بهشت به اندازه آسمان ها و زمین است). تفسیر نمونه)

                          ♦️_-_⚜_-_♦️