. قرآن گفته است:
«الذین آمنوا و تَطمَئِنُّ قلوبُهُم بِذکرالله»

ذکر آنجاست که غبارها را
فرونشانده‌ای،
غلغله‌ها را خاموش کرده‌ای و چون شاخه‌های درخت بید در شب، منتظر و چشم‌به‌راه عنایت‌های پنهانی.

ذکر آنجا اتفاق می‌افتد که بی‌تشویش و با تأنّی و درنگ باشی و سرتاسر وجودت تبدیل به دریچه شود.
دریچه‌ای رو به نور.

در صفاخانه ، سعی کن «ذکر» حقیقی را تجربه کنی.
ذکر، بیشتر از جنسِ گوش دادن است تا حرف زدن.
به آواهای روشن، گوش بسپار تا «ذاکر» و بیدار باشی.