?بـا صـداقـت

“

?صداقت از صفات مبلّغ است و مبلغ صادق ، جايگاه خاصي در بين مردم دارد . زيرا همه ، صداقت و راستي را دوست دارند . 

پرده پوشي ها و نگفتن حقايق عاملي مؤ ثر در جدايي مبلغ و مردم است . 

طبيعي است كه هر انساني بر همه علوم مسلط نيست ، بسياري از مطالب را نمي داند و نقص ها و ضعف هايي در او وجود دارد . سعي در پوشاندن اين كمبودها بخاطر جلوگيري از لطمه دار شدنِ شخصيتِ اجتماعي ، نشاني از بي صداقتي است . 

خداوند متعال از رسولش مي خواهد كه به مردم بگويد : 

(قل انما انا بشر مثلكم )

(من نيز بشري مثل شما هستم .

(قل انّما علمها عند ربّي )

(من زمان فرا رسيدن قيامت را نمي دانم و علم آن نزد خداست . 

(قل لا املك لنفسي نفعاً و لا ضرّاً)

(من مالك نفع و ضرر خويش نيستم . )

(قل لا اقول لكم عندي خزائن اللّه و لا اعلم الغيب و لا اقول لكم انّي ملك 

◀(من به شما نمي گويم كه گنج هاي خدا نزد من است و نه آنكه از غيب آگاهم و نمي گويم كه من فرشته ام . )

اين گونه برخوردها گرچه در ظاهر از ارزش انسان مي كاهد و در نظر ديگران فردي عادي جلوه مي كند ، اما فاصله ها را از بين مي برد و مردم شيفته مبلغ مي شوند . 

خداوند ، خطاب به رسولش مي فرمايد : 

(ليس لك من الامر شي ء او يتوب عليهم او يعذّبهم فانّهم ظالمون )

(اي پيامبر به دست تو نيست . اگر خدا بخواهد به لطف خود از كافران درمي گذرد و اگر بخواهد به جرم اينكه مردمي ستمگرند عذابشان مي كند . )

هنگامي كه رسول اللّه عليهم السلام معاذ را راهي يمن مي كنند بر صداقت در گفتار تاءكيد مي فرمايند چرا كه عامل مهم در موفقيت مبلغ است ؛

(يا معاذ . . . و اوصيك بتقوي اللّه و صدق الحديث )

✅سخنان مبلغ بايد بر اساس علم و صداقت باشد و آنچه را نمي داند دنبال نكند كه گوش و چشم و دل ها همه در مقابل اين سخنان مسئولند : 

(و لا تقف ما ليس لك به علم انّ السّمع و البصر و الفؤ اد كلّ اولئك كان عنه مسئولاً)

حتي در نقل تاريخ كربلا اگر مطلبي را بدون مدرك بگويد خطر آن هست كه به امام حسين عليه السلام و اهل بيت عزيزش عليهم السلام تهمت زده باشد . فراموش نكنيم كه قرآن مي فرمايد : 

(انّما يفتري الكذب الّذين لا يؤ منون بايات اللّه )

((تنها انسان هايي كه به آيات خدا ايمان ندارند دروغ مي گويند . 

?سوره مبارکه کهف ۱۱۰

سوره مبارکه اعراف۱۸۷/۱۸۸ 

سوره مبارکه آل عمران۱۲۸/۱۲۹

سوره مبارکه اسراء۳۶

سوره مبارکه نحل۱۰۵

ﺷﺮﺡ ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻼﻏﻪ ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ، ﺝ ۲۰ ، ص ،۳۳۳ ﺡ .۸۱

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ