?رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :?
إنَّ ابنَ آدَمَ لَفي غَفلَةٍ عَمّا خُلِقَ لَهُ ، إنَّ اللّهَ إذا أرادَ خَلقَهُ قالَ لِلمَلَكِ : اُكتُبْ رِزقَهُ ، اُكتُبْ أثَرَهُ ، اُكتُبْ أجَلَهُ ، شَقِيّا أم سَعيدا ، ثُمَّ يَرتَفِعُ ذلكَ المَلَكُ ، و يَبعَثُ اللّهُ مَلَكا فيَحفَظُهُ حَتّى يُدرِكَ ثُمَّ يَرتَفِعُ ذلكَ المَلَكُ . ثُمَّ يُوَكِّلُ اللّهُ بِهِ مَلَكَينِ يَكتُبانِ حَسَناتِهِ و سَيِّئاتِهِ . فإذا حَضَرَهُ المَوتُ ارتَفَعَ ذلكَ المَلَكانِ ، و جاءَ مَلَكُ المَوتِ لِيَقبِضَ رُوحَهُ . فإذا اُدخِلَ قَبرَهُ رُدَّ الرّوحُ في جَسَدِهِ و جاءَهُ مَلَكا القَبرِ فَامتَحَناهُ ثُمَّ يَرتَفِعانِ . فَإذا قامَتِ السّاعَةُ انحَطَّ عَلَيهِ مَلَكُ الحَسَناتِ و مَلَكُ السّيِّئاتِ فبَسَطا كِتابا مَعقودا في عُنُقِهِ ، ثُمَّ حَضَرا مَعَهُ واحِدٌ سائقٌ و آخَرُ شَهيدٌ . . . إنَّ قُدّامَكُم لَأمرا عَظيما لا تَقدِرونَهُ ، فَاستَعينوا بِاللّهِ العَظيمِ !

?براستى كه آدمى زاده از آنچه براى او خلق شده غافل است.

?خداوند وقتى خواست او را بيافريند به فرشته فرمود: روزىِ او را، كردارِ او را، اجلِ او را و بدبخت بودن يا خوشبخت بودنِ او را بنويس.

?سپس آن فرشته [اينها را مى نويسد و] به آسمان بالا مى رود

?و خداوند فرشته ديگرى را مى فرستد كه تا زمان بالغ شدنش از او نگهدارى مى كند، آن فرشته [اين مأموريت خود را انجام مى دهد و ]سپس بالا مى رود.

?آن گاه خداوند بر او دو فرشته مى گمارد تا كارهاى خوب و بدش را بنويسند.

?و چون زمان مرگش مى رسد آن دو فرشته نيز بالا مى روند و فرشته مرگ مى آيد و جانش را مى ستاند.

?پس، چون در گورش نهاده شد، روح به بدنش باز گردانده مى شود و دو فرشته قبر مى آيند و از او امتحان مى گيرند و آن گاه بالا مى روند.

?وقتى قيامت فرامى رسد، فرشته مأمور ثبت خوبيها و فرشته مأمور ثبت بديها بر وى فرود مى آيند و نامه اى را كه به گردنش بسته شده است مى گشايند. سپس با او به صحنه محشر مى آيند در حالى كه يكى او را به جلو مى راند و ديگرى به كارهايى كه كرده است گواهى مى دهد . . .

?همانا شما امرى عظيم پيش رو داريد كه طاقت آن را نداريد؛ پس از خداى بزرگ كمك بطلبيد!

?الميزان في تفسير القرآن : ۱۸/۳۵۷