..

بدون تو….. آسمان و زمین… بی تابند…
می بینی… ؛
همه دریاها، کاسه شیر، پیشکش کرده اند..
تا راهی نشوی…. بابا

حسنین…
زینب…
عباس…
التماست می کنند…..
و این ماييم که … از پس قرن ها …فاصله… التماست می کنیم….
شیعه بدون تو… به کدام دیوار تکیه کند، بابا…؟
آنقدر در نگاه اهل آسمان عزیزی، که شب تولدت را، به آغوش خدا… شب قدر نام گذاشته اند….
تو… همه اعجاز خدایی، حیدر…
و ما باز درد نداشتن تو را، برای هزارمين بار، لمس می کنیم…

یگانه دلبر من… ؛
علی… سهم تو بود… نه ما…
که هزار سال است… در انتظار سهممان از آخرین فرزندش… خیره به راه مانده ايم…

امشب، فقیرترین بنده ات منم، دلبرم ….
دستان خالی ام… به امید تحفه ای عظیم، بالا آمده اند…
من… سهمم را می خواهم…
سهمم را از خانواده علی….
سهمم را از دامان مادر….

من….. یوسفم را… می خواهم… خدااااااا

اذن دعا داده ای… و اجابتش را ضمانت کرده ای…
من یقین دارم، که مرا،… بدون توشه، راهی نخواهی کرد…