‍ نیایش من، ای پروردگارِ من ، بسوی تو اینست که ریشه درماندگی را از وجود من برکنی.
به من آن توانایی را اعطا کن که غم و شادی را در نهاد خویش پذیرا شوم.
به من آن نیرو را ارزانی بداری تا عشقم را در خدمت به دیگران ، ثمر بخش گردانم.
به من آن قدرت را ببخشائی که هرگز ضعیفی را نیازارم و برابر نیرومند مغروری زانو نزنم.
به من آن توان را کرامت کنی که اندیشه ام را والاتر از این حقارتهای روزانه زندگی نگاه دارم .
و به من آن اراده را بدهی که در برابر اراده تو ، با خشنودی سربندگی فرو آورم,,,