یک حدیث قدسی هست که آدم را از خجالت آب میکنه.

خداوند می فرمایند :

“يا مطلقا في وصالنا، ارجع. و يا محلفا علي هجرنا، كفر.

انما ابعدنا ابليس لانه لم يسجد لك، فواعجبا، كيف صالحته و هجرتنا”

میدونی یعنی چی؟

فرض کن یه رفیقی داری که عاشقشی و خیلی دوستش داری.براش همه کار میکنی.

مثلا یه روز تو خیابون راه میری و میبینی یه نفر داره با رفیقت دعوا میکنه،

و شما میری جلو و برای دفاع از دوستت ،با اون طرف دعوا میکنی کتک کاری میکنی

و دیگه باهاش قهر میکنی.چون دوستت رو زده.

اما بعد از چند روز میبینی دوست و رفیقت داره با اون آدم راه میره و میگه و میخنده.

چه حالی پیدا میکنی؟به دوستت میگی بابا من بخاطر تو با اون دعوا کردم

و حالا تو رفتی با اون رفیق شدی و خوش میگذرونی؟!!!

آره.قضیه ما و خدا هم همینطوره.

معنی حدیث بالا همینه. خدا میگه من شیطان رو بخاطر اینکه بر تو سجده نکرد

از خودم روندم. اما تو حالا رفتی با اون دوست شدی و منو ترک کردی؟؟؟!

ترجمه حدیث؛

“اي كسي كه وصال ما را ترك كرده اي، برگرد.

و اي كسي كه بر جدايي از ما سوگند خورده اي، سوگند خود را بشكن.

ما ابليس را براي اين از خود رانديم كه بر تو سجده نكرد “

توهّم تکامل با موسیقی

انسان علاوه بر روح ملكوتي داراي روح حيواني هم مي­باشد و بنا به فرمودة قرآن کریم تنها چيزي كه موجب آرامش انسان است، ذكر و ياد خدا مي­باشد: «أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛[1] آگاه باشيد، تنها با ياد خدا دلها آرامش مى‏يابد! و اگر هم بواسطة موسيقي آرامشي حاصل شود، روي روح حيواني انسان تأثير می­گذارد.

اما برخی از انسانها تصور می کنند که می توانند با موسیقی به نفس آرامش داده و به تکامل برسند.

اگر قرار بود موسيقي به انسان تکاملِ واقعي بدهد و لو عرفاني، بايد خدا و ائمه علیهم­السلام بيان مي­فرمودند، يا خود ائمه علیهم­السلام مجلس موسيقي برقرار مي­كردند يا دستور به آن مي­دادند؛ ولي ما مي­بينيم که در روایاتمان از این عمل نهي هم شده است.

امام صادق علیه­السلام می­فرماید: «بدانید که موسیقی و آوازه خوانی از جمله چیزهایی است که خداوند تعالی در کتابش بر آن وعدة عذاب داده است، آنجا که در سورة لقمان، آیه6 می­فرماید: «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَري لَهْوَ الْحَديث؛ از جملة مردم کسی است که کلام لهو و باطل را می­خرد تا با آن مردم را گمراه کند»، که منظور از «لهوالحدیث» در این آیه اشاره به موسیقی و آوازه خوانی می­باشد».[2]

همچنین در روایت دیگری از امام رضا علیه­السلام نقل شده است که فرمودند: «گوش فرا دادن و شنیدن صدای تارها و آلات موسیقی از گناهان کبیره است».[3]

شخصی از امام صادق علیه­السلام دربارة حکم گوش دادن به آلات موسیقی و صوتِ شخصِ آوازه خوان سؤال نمود، حضرت پاسخ دادند: «ای مرد آیا سخن خدای متعال در سورة اسری آیة17را نشنیدی که می­فرماید: «همانا چشم و گوش و قلب نسبت به آن چیزهایی که کسب نموده­اند مسئولند! پس گوش خود را از شنیدن صداهای حرامی مانند موسیقی و آوازه خوانی حفظ کن که در قبال آن مسئول هستی».[4]

——————————————–
[1] . سوره رعد، آیه28.
[2] . فروع کافی، ج4، ص433. 
[3] . وسائل الشیعه، کتاب تجارت، باب100.
[4] . مستدرک الوسائل، ج13، باب80، ح2.

امیرالمؤمنین«ع»:

گناهان درد هستندو اِستغفار، داروست

و درمان(گناهان)به این است که دیگر تکرار نشوند.

اگه خواستی تکیه کنی

نه به “چهره ها “اعتماد کن ؛

نه به “زبون ها”

به دوتا چیز میشه تکیه کرد…

یکی  "ایمان و خدا باوری

“دومی “مرام و مردونگی

“" با ایمان ظلم نمیکنه….

وبامرام؛ نمک میشناسه

هدايت به معناي واقعي

هدايت به معناي واقعي زمانی محقق می­شود كه از ناحية خداي سبحان باشد و زمانی هدایت از طرف خداي سبحان تحقق می­یابد كه آدمي را به صراط مستقيم كشانيده و با انبيا عليهم‏السلام همراه كند و علامت آن نيز اين است كه برگشت همة افعال انسان به توحيد و اقامة دعوت حق و عبوديت و تقوا باشد.

خداوند تأسی و اقتدا به پیشوایان دین را وظیفة مؤمنان دانسته و می­فرماید: «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی رَسُولِ اللّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللّهَ وَ الْیَوْمَ اْلآخِرَ وَ ذَکَرَ اللّهَ کَثیرًا»؛[1] قطعاً براى شما در (اقتدا به) رسول خدا سرمشقى نيكوست، براى آن كس كه به خدا و روز بازپسين اميد دارد و خدا را فراوان ياد مى‏كند.

باغبانی ائمه علیهم­السلام در هدایت و تکامل انسان

در برخی از عبارات، پیامبر اکرم صلی­الله­علیه­وآله را به باغبان تعبیر کرده­اند؛ به خاطر این که هیچ وقت یک زمین آباد را برای باغبانی به کسی نمی­دهند، چراکه وقتی زمین آباد باشد نیازی به باغبان ندارد؛ زیرا باغبان برای چیدن علف­های هرز و به بار آوردن گلها و غنچه­هاست. لذا رسول اکرم صلی­الله­علیه­وآله کسی است که شوره زار مکه را که اصلاً آب و گیاهی نداشت باغبانی کرد و خار و خاشاک و ناخالصی­های آن را برطرف نمود و چهره­هایی مثل سلمان و عمار و اباذر را تربیت نمود.

باغبان امروز حضرت ولی­عصر عجل­الله­تعالی­فرجه­الشریف است، باید ظهور کند تا علف­های هرز را چیده و گل­ها و غنچه­های بشری را به بار آورد، چراکه تکمیل بشر در دست اوست.

هدایت، ابتدای راه تکامل

خدای متعال در قرآن کریم می­فرماید: «أُولئِكَ الَّذينَ هَدَى اللَّهُ»؛[2] آنها كسانى هستند كه خداوند هدايتشان كرده است.  منظور از «الذين» در این آيه انبیاء و ائمه عليهم­السلام هستند كه تربیت یافتگان مکتب الهی بوده و دیگران باید فضایل اخلاقی و کرامت­های انسانی را از آنان یاد بگیرند.

اما اين هدايت پايان راه نيست، چراكه خداوند به پيامبرش با اين كه هدايت يافتة واقعي است و براي تمام بشر تا روز قيامت چراغ راه است، مي­فرمايد كه به اين هدايت قناعت نکن: «فَبِهُداهُمُ اقْتَدِهْ»؛[3] پس به هدايت آنان اقتدا كن؛ یعنی توحيد و ساير اصول اعتقادى را قوی­تر کن و در این راه صبر و استقامت داشته باش و ساير اصول اخلاق و تعليم و تربيت را رعایت کن و باز هم جلوتر از اين برو!

در سورة زمر نیز خطاب به پيامبر صلی­الله­علیه­وآله مي­فرمايد: «قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ»؛[4] بگو من اگر به پروردگارم عصيان ورزم از عذاب روزى هولناك (روز رستاخیز) مى‏ترسم. همچنین وقتی که آیة «وَ أَنْذِرْ عَشيرَتَكَ الْأَقْرَبينَ»[5] نازل شد، همین جمله را بیان داشتند.

خدای سبحان در ادامه به رسولش می­فرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرى‏ لِلْعالَمين»؛[6] بگو: در برابر اين (رسالت و تبليغ)، پاداشى از شما نمى‏طلبم! اين (رسالت)، چيزى جز يك يادآورى براى جهانيان نيست! (اين وظيفة من است)؛ یعنی ای رسول ما! این هدایت را به مردم نیز بازگو کن و آنها را از خواب غفلت بیدار ساز.

[1] . سوره احزاب، آیه21.
[2] . سوره انعام، آیه90.
[3] . همان.
[4] . سوره زمر، آیه13.
[5] . سوره شعراء، آیه214.
[6] . سوره انعام، آیه90.

زينت اعمال
قَالَ الْجَوَادُ عَلَيْهِ السَّلَام‏: وَ السَّكِينَةُ زِينَةُ الْعِبَادَةِ وَ الْحِفْظُ زِينَةُ الرِّوَايَة.  

امام محمد تقی علیه السلام می فرمایند: آرامش، سکون و ادب زینت عبادت و حافظه زینت نقل روایت و حدیث است.

موسوعة الإمام الجواد علیه السلام، ج‏2، ص371؛ كشف الغمة، ج‏2، ص861.

چرا این آرامش، سکون، ادب و حافظه جای دیگر خرچ می کنیم؟؟!!

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ: الْغَضَبُ‏ مِفْتَاحُ‏ كُلِ‏ شَرٍّ. 

امام جعفر صادق علیه السلام می فرمایند: عصبانیت ریشه هر بدی است.

زاهد كيست؟ (ترجمه الزهد)، ص68، باب3؛ كافي، ج‏3، ص740، باب121؛ روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ج‏2، ص379. 

خشمگین و عصبی شدن مسبب همه مشاجره ها و بدی هاست.