حکمت ,مواجه شدن با همان حقایق
هستی است که پشت پرده ظاهر آن قرار
دارد.
به عبارت دیگر حکیم در هر چیزی
واقعیت وحقیقت ان را می بیند و
بنابراین عمل او اخلاقی است.

پس حکمت در اخلاق انجام عملی است
که با توجه به دو وجه واقعیت وحقیقت
انجام شود.
اخلاق حکیمانه یا اخلاق مبتنی بر
حکمت عبارت است از خلق وخویی که
بافلسفه خلقت وفطرت انسان ویا
رسالت بشری اش درعالم هستی هم خوانی وهمفازی داشته باشد.

حکمت چیزی نیست که انسان بتواند با
سعی وتلاش به آن برسد بلکه فیض الهی
است که بر مبنای توجه واشتیاق
انسان جاری میشود,,