،،قربانی =قرب،آنی
..به دمی بگذر …از هر چیز و آن دم به کوتاه زمانی به نزد او خواهی رسید ….
قربانی که کردی …
راستی ..
انسان ،،قربانی چه آورده ای ؟
مال ؟
فرزند؟
نام و نشان ؟
پس از اینها چه ؟
بدیها را؟
چیزی برای خود نگاه داشته ای؟
هیچ چیز را نگاه مدار ….
همه را بیاور
به قربانگاه که آمدی زیباترین هایت را بیاور
اسم و رسمی نکو داری ؟
صفات پسندیده ؟
همه را بیاور
عاشق هم شده ای ؟
بیاور ….عشق زیباست
بارت سبک میشود انسان ….
از این در که بگذری …
سبک خواهی بود
بی هیچ نشانی از خود
راستی
دمی صبر کن انسان
جان را چه کردی ؟ آوردی؟
جانا ….از مال و جان و صفات و بود و نبودت را که از من داشته ای و امانتی بود بر تو
از خودت قربانی ای بیاوری
سراغی از آن داری ؟
تو ثانیه ای بر خود مالک نبودی و قرنها برای تصرف خود جنگیده ای و مجادله کرده ای ….
حیرت میکنی میدانم
چگونه آنکس که خود از خود نشانی ندارد ….قربانی بیاورد ؟
و ….گذر که کردی بر این قربانگاه با چشمی روشن تر از قبل ….آگاه خواهی شد که ،،
حال اندیشه ای نو لازم است

قربانی چیست ؟
چه چیز داری از خود برای قربان کردن؟

و انسان …..تو که پیش از این از هر امانتی که به تو داده ایم را آورده ای
و درس شیرین موت قبل از مرگت ترا سبک تر از همیشه کرده است
مرده را نه تاب اندیشیدن و نه تاب بخشش و قربان کردن نیست …

مرده …نیست که باشد و قربانی کند …
که مرده …
خود عینِ قربانیست …..
،،
مرده باد هر چه پرده افکند میان عابد و معبود
و مرده باد هر چه نفس است حاضر به منیت
و این مردن چه گوارا و شیرین است وقتی قربانگاه ناظری چون او دارد و قربانی ای چون تو ….
و دیگر هیچ نشانی از تو نخواهد ماند که تنها حاضر مطلق خداست و قرب ،آن
….به آنی …حاصل خواهد بود .
آن دم که تو دمی از خویش ….حذر کنی ،،

،،قربانی =قرب،آنی
..به دمی بگذر …از هر چیز و آن دم به کوتاه زمانی به نزد او خواهی رسید ….
قربانی که کردی …
راستی ..
انسان ،،قربانی چه آورده ای ؟
مال ؟
فرزند؟
نام و نشان ؟
پس از اینها چه ؟
بدیها را؟
چیزی برای خود نگاه داشته ای؟
هیچ چیز را نگاه مدار ….
همه را بیاور
به قربانگاه که آمدی زیباترین هایت را بیاور
اسم و رسمی نکو داری ؟
صفات پسندیده ؟
همه را بیاور
عاشق هم شده ای ؟
بیاور ….عشق زیباست
بارت سبک میشود انسان ….
از این در که بگذری …
سبک خواهی بود
بی هیچ نشانی از خود
راستی
دمی صبر کن انسان
جان را چه کردی ؟ آوردی؟
جانا ….از مال و جان و صفات و بود و نبودت را که از من داشته ای و امانتی بود بر تو
از خودت قربانی ای بیاوری
سراغی از آن داری ؟
تو ثانیه ای بر خود مالک نبودی و قرنها برای تصرف خود جنگیده ای و مجادله کرده ای ….
حیرت میکنی میدانم
چگونه آنکس که خود از خود نشانی ندارد ….قربانی بیاورد ؟
و ….گذر که کردی بر این قربانگاه با چشمی روشن تر از قبل ….آگاه خواهی شد که ،،
حال اندیشه ای نو لازم است

قربانی چیست ؟
چه چیز داری از خود برای قربان کردن؟

و انسان …..تو که پیش از این از هر امانتی که به تو داده ایم را آورده ای
و درس شیرین موت قبل از مرگت ترا سبک تر از همیشه کرده است
مرده را نه تاب اندیشیدن و نه تاب بخشش و قربان کردن نیست …

مرده …نیست که باشد و قربانی کند …
که مرده …
خود عینِ قربانیست …..
،،
مرده باد هر چه پرده افکند میان عابد و معبود
و مرده باد هر چه نفس است حاضر به منیت
و این مردن چه گوارا و شیرین است وقتی قربانگاه ناظری چون او دارد و قربانی ای چون تو ….
و دیگر هیچ نشانی از تو نخواهد ماند که تنها حاضر مطلق خداست و قرب ،آن
….به آنی …حاصل خواهد بود .
آن دم که تو دمی از خویش ….حذر کنی ،،

,,وارد صحرای عرفات که شوی
و هنگام اعراف فرا رسد …خواهی دید که چیستی و خدا کیست..
قدمهایی تو بر میداری و خسته میشوی و مایوس …توان دیدن خود را نیز نخواهی داشت پس از اعراف و …حال اگر در اعراف خود ..اعتراف به خود کردی و اعراف حق برایت نمایان شد …میشوی معرف حق ,,,
هر چه پلیدی و خشم را از خودت دور کن که سر منشا همه بدی ها یاس است ….ای عزیز
بدان تمام راه و تمام سختی راه برای عبور و حرکت توست ….بدون اصطحکاک یک قدم هم به پروردگارت نزدیک نمی شدی …دمی آرام بگیر ..خدا مرهم تمام درد هایت خواهد شد
و زمانی که به دیدار حق نائل شدی..هیچ دردی بر جانت حضور نخواهد داشت که همه ی درد …نشان از دوریِ تو از خدایت بوده ..از نشناختن و یاس و درماندگی تو …
وتسلیم که شدی به حقیقت ؛ ،خدایت تو را تسلی میدهد
اینجا ..در این صحرای بی کلامی …شجاعانه ببخش و رها کن وجودت را از هر چه غیر اوست …پیمانه ات که خالی شد …با پیمان دیگری …وجودت حیات می یابد. …..
بی سر که شدی …از سِرّ حق آگاه میشوی و بی پا که باشی قدم او مقدم بر هر اقدامی از جانب تو خواهد بود …
و مبین و نگاه نکن …که آنکس که کور شود از دیده به سر …..نادیدنی های راه برایش هموار خواهد شد به اذن خدا …و دل برکن از زمین و زمان که خدا
ترا به حکم یقین به منزل سعادتش خواهد رساند …
منزلی که سرای ابدیت و عشق است …. منزلی که صاحب خانه خداست ,,

?امام صادق عليه السلام :?
أربعٌ لا يُستَجابُ لَهُم دعاءٌ : الرجلُ جالسٌ في بَيتِهِ يقولُ : يا ربِّ ارزُقْني ، فيقولُ لَهُ : أ لَم آمُرْكَ بالطَّلَبِ ؟ ! و رجلٌ كانَت لَهُ امرأةٌ فَدَعا علَيها ، فيقولُ : أ لَم أجعَلْ أمرَها بيدِكَ ؟! و رجلٌ كانَ لَهُ مالٌ فأفسَدَهُ فيقولُ : يا ربِّ ارزُقْني ، فيقولُ لَهُ : أ لَم آمُرْكَ بالاقتِصادِ ؟! … و رجلٌ كانَ لَهُ مالٌ فأدانَهُ بغيرِ بَيِّنَةٍ فَيَقولُ : أ لَم آمُرْكَ بِالشَّهادَةِ ؟!

4️⃣دعاى چهار كس مستجاب نمى شود :
?مردى كه در خانه اش بنشيند و بگويد: خدايا! روزى مرا برسان. پس خداوند به او مى فرمايد: مگر به تو دستور نداده ام كه در طلب كسب روزى برآيى؟
?و مردى كه زنش را نفرين كند ؛ پس خداوند مى فرمايد : مگر كار او را به تو واگذار نكرده ام؟
?نيز مردى كه مال و ثروتى داشته باشد و آن را هدر دهد و بگويد : خدايا! مرا روزى ده ؛ پس خداوند پاسخش دهد: مگر به تو دستور ندادم كه صرفه جو باش؟…
?و مردى كه مال خود را بدون مدرك و گواه به كسى وام دهد ؛ پس خداوند به او گويد : مگر به تو دستور ندادم كه [هنگام وام دادن] گواه [و مدرك ]بگيرى؟

?الدعوات : ۳۳/۷۵

?لقمانُ عليه السلامـ لاِبنِهِ و هُوَ يَعِظُهُ ـ: يا بُنَيَّ ، إن تَكُ في شَكٍّ مِنَ المَوتِ فَارفَعْ عَن نَفسِكَ النَّومَ و لَن تَستَطيعَ ذلكَ ، و إن كُنتَ في شَكٍّ مِنَ البَعثِ فَارفَعْ عَن نَفسِكَ الانتِباهَ و لَن تَستَطيعَ ذلكَ .

?لقمان عليه السلامـ در اندرز به فرزند خود ـفرمود :
?فرزندم! اگر در مردن شك دارى، خوابيدن را از خودت بردار اما بدان كه هرگز توان اين كار را ندارى
?و اگر در برانگيخته شدن ترديد دارى بيدار شدن از خواب را از خودت دور گردان، اما بدان كه هرگز نتوانى چنين كنى.

?بحار الأنوار : ۷/۴۲/۱۳

?پيامبر اکرم صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله :?
اَلعَدلُ حَسَنٌ وَلكِن فِى الامَراءِ اَحسَنُ، وَ السَّخاءُ حَسَنٌ وَلكِن فِى الاغنياءِ اَحسَنُ، اَلوَرَعُ حَسَنٌ وَلكِن فِى العُلَماءِ اَحسَنُ، اَلصَّبرُ حَسَنٌ وَلكِن فِى الفُقَراءِ اَحسَنُ، اَلتَّوبَةُ حَسَنٌ وَلكِن فِى الشَّبابِ اَحسَنُ، اَلحَياءُ حَسَنٌ وَلكِن فِى النِّساءِ اَحسَنُ؛

?عدالت نيكو است اما از دولتمردان نيكوتر،
?سخاوت نيكو است اما از ثروتمندان نيكوتر؛
?تقوا نيكو است اما از علما نيكوتر؛
?صبر نيكو است اما از فقرا نيكوتر،
?توبه نيكو است اما از جوانان نيكوتر،
?و حيا نيكو است اما از زنان نيكوتر.

?نهج الفصاحه، ح 2006

امام هادی (ع):

درظاهرواشکارخودت رادوست خدانشان مده 

درحالی که در پنهان ودرون دشمن خدا باشی‌.

                بحارالانوار ج۷۵ص۳۶۵