✍
?جزء سیزدهم?
?آیه?سوره مبارکه ابراهیم
?⬅️قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِى اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَوَ تِ وَالْأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمّىً قَالُواْ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ ءَابَآؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَنٍ مُّبِينٍ
?ترجمه?
پیامبرانشان (در جواب) گفتند: آیا درباره خدا، آفریدگار آسمانها و زمین، شكى هست؟! (آیا هستى با این عظمت نیاز به خالق ندارد؟) او كه شما را (به راه حق) دعوت مى كند تا از گناهانتان بگذرد، و تا موعد معین شما رامهلت دهد. (كفّار) گفتند: شما جز انسانى همچون خود ما نیستید، (و امتیازى بر ما ندارید) شما مى خواهید ما را از آنچه نیاكان ما مى پرستیدند باز دارید، (اگر غیر از این است) پس براى ما برهان و معجزهاى روشن (آنگونه كه ما مى خواهیم) بیاورید.
?نکته ها ?
در آیه ى قبل كفّار به انبیا گفتند: «تدعوننا» شما ما را به راه خدا مى خوانید. ولى در این آیه پیامبران به آنان گفتند: «یدعوكم» خدا شما را مىخواند. یعنى دعوت ما از جانب خود و به سوى خود نیست، بلكه از سوى خدا و به سوى خداست.
⚜به گفته ى زمخشرى و مراغى؛ وعده هاى قرآن نسبت به مؤمنین بخشش تمام گناهان است. «یغفر لكم ذنوبكم» ولى نسبت به دیگران، بخشش بعضى از گناهان است. «یغفر لكم من ذنوبكم»
?پيام ها ↘️↘️
1⃣⬅️ اعتقاد به خدا، فطرى و بدیهى است و سزاوار شك نیست. «افى اللَّه شكّ»
2⃣⬅️ در كنار عقل و فطرت، محبّت و دعوت لازم است. «أفى اللَّه شكّ… یدعوكم لیغفر لكم»
3⃣⬅️دین انسان را به پاكى از آلودگى ها دعوت مى كند. «یدعوكم لیغفر… ذنوبكم»
4⃣⬅️خداوند طالب غفران و آمرزش گناهان انسان است. «یدعوكم لیغفر لكم»
5⃣⬅️توبه و اطاعت از خداوند باعث تاخیر اجل انسان مى شود.«یدعوكم… یوخركم الى اجل مسمّى»
6⃣⬅️خداوند از روى مهر، به هدایت دعوت مىكند و از روى لطف، تا پایان عمر مهلت انتخاب مى دهد. «یدعوكم - یؤخركم الى اجل مسمّىً»
7⃣⬅️عمر هر انسانى، از پیش اندازهگیرى و تعیین شده است. «الى اجل مسمّىً»
8⃣⬅️تعصّبات قومى و نژادى، مانع پذیرفتن حق است. «یعبد آباؤنا»
9⃣⬅️خانواده در عقاید و باورهاى انسان، نقش مهمى دارد.«یعبد آباؤنا»
?⬅️عناد و گردنكشى در برابر حق، درد بى درمان است. تمام انبیا با معجزه به سراغ مردم مى رفتند، ولى لجاجت برخى مردم سبب مىشد كه همواره معجزهى تازهاى كه طبق هوس آنها باشد از پیامبران درخواست كنند. «فأتونا بسلطان مبین»
———————————————————-
?آیه1⃣1⃣سوره مبارکه ابراهیم
?↩️قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلَى مَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ وَمَا كَانَ لَنَآ أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَنٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ
?ترجمه ?
پیامبرانشان در جوابشان گفتند: (آرى) ما جز بشرى مثل شما نیستیم، ولى خداوند بر هركس از بندگانش كه بخواهد منّت مى گذارد (و او را بر مردم مبعوث مى كند) و ما را نرسد كه جز با اذن خداوند، براى شما معجزهاى بیاوریم، پس مؤمنان باید تنها بر خداوند توكّل نمایند.
?نکته ها?
گرچه در این آیه مى فرماید: خداوند بر هر كس بخواهد منّت گذاشته، او را پیامبر قرار مىدهد، ولى خداى حكیم مى داند كه چه كسى ظرفیّت و لیاقت این مسئولیّت بزرگ را دارد. «اللَّه اعلم حیث یجعل رسالته»(11) خدا بهتر مىداند كه رسالت خود را كجا قرار دهد.
⚜كفّار و مشركان با انبیا دو حرف داشتند↪️
1⃣شما انسانهایى مثل ما هستید.
2⃣معجزه اى را كه ما پیشنهاد مى كنیم براى ما بیاورید.
✅در این آیه، پاسخ این دو حرف آمده است: امّا این كه ما انسانى همانند شما هستیم قبول داریم، ولى خداوند بر ما منّت گذاشته و به ما وحى كرده است، امّا این كه معجزهى ما به دلخواه شما باشد، این نمى شود، زیرا ما حقّ نداریم بدون اذن خداوند، معجزه اى بیاوریم.
?11) انعام ،124.
?پيام ها ↪️
1⃣↩️گرچه انسانها همه در شكل و ظاهر یكسانند، اما دلیل بر این نیست كه در باطن و معنویت نیز یكسانند. «ان نحن الاّ بشر مثلكم …»
2⃣?الگوها و مربیّان باید با تربیت پذیران، در شرایط همسان باشند. (آنچه نقطه ى قوّت انبیا است ، در نظر بعضى نقطهى ضعف بود. اگر پیامبران از خود انسانها و داراى نیازها و غرایز و مشكلات انسانى نبودند نمى توانستند مربى و الگوى انسانها واقع شوند.) «بشر مثلكم»
3⃣↩️پیامبران، در باره خود غلوّ نمى كردند و مى گفتند: ما انسانى مثل شما هستیم. «ان نحن الاّ بشر مثلكم»
4⃣↩️مقام نبوّت، هدیه و منّت الهى است. «یمُنّ»
5⃣↩️معجزه به امر خداست، نه خواست مردم. (حتّى اگر مردم توقع معجزه نداشته باشند، انبیا آن را مىآورند) «الاّ باذن اللَّه»
6⃣↩️توكّل، لازمه ى ایمان است. «فلیتوكّل المؤمنون»
7⃣↩️مؤمن، از عناد و انكار مخالفان خسته نمى شود و با توكّل بر خداوند راهش را ادامه مى دهد. «وعلى اللَّه فلیتوكّل المؤمنون»
