?رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :?
إنَّ ابنَ آدَمَ لَفي غَفلَةٍ عَمّا خُلِقَ لَهُ ، إنَّ اللّهَ إذا أرادَ خَلقَهُ قالَ لِلمَلَكِ : اُكتُبْ رِزقَهُ ، اُكتُبْ أثَرَهُ ، اُكتُبْ أجَلَهُ ، شَقِيّا أم سَعيدا ، ثُمَّ يَرتَفِعُ ذلكَ المَلَكُ ، و يَبعَثُ اللّهُ مَلَكا فيَحفَظُهُ حَتّى يُدرِكَ ثُمَّ يَرتَفِعُ ذلكَ المَلَكُ . ثُمَّ يُوَكِّلُ اللّهُ بِهِ مَلَكَينِ يَكتُبانِ حَسَناتِهِ و سَيِّئاتِهِ . فإذا حَضَرَهُ المَوتُ ارتَفَعَ ذلكَ المَلَكانِ ، و جاءَ مَلَكُ المَوتِ لِيَقبِضَ رُوحَهُ . فإذا اُدخِلَ قَبرَهُ رُدَّ الرّوحُ في جَسَدِهِ و جاءَهُ مَلَكا القَبرِ فَامتَحَناهُ ثُمَّ يَرتَفِعانِ . فَإذا قامَتِ السّاعَةُ انحَطَّ عَلَيهِ مَلَكُ الحَسَناتِ و مَلَكُ السّيِّئاتِ فبَسَطا كِتابا مَعقودا في عُنُقِهِ ، ثُمَّ حَضَرا مَعَهُ واحِدٌ سائقٌ و آخَرُ شَهيدٌ . . . إنَّ قُدّامَكُم لَأمرا عَظيما لا تَقدِرونَهُ ، فَاستَعينوا بِاللّهِ العَظيمِ !

?براستى كه آدمى زاده از آنچه براى او خلق شده غافل است.

?خداوند وقتى خواست او را بيافريند به فرشته فرمود: روزىِ او را، كردارِ او را، اجلِ او را و بدبخت بودن يا خوشبخت بودنِ او را بنويس.

?سپس آن فرشته [اينها را مى نويسد و] به آسمان بالا مى رود

?و خداوند فرشته ديگرى را مى فرستد كه تا زمان بالغ شدنش از او نگهدارى مى كند، آن فرشته [اين مأموريت خود را انجام مى دهد و ]سپس بالا مى رود.

?آن گاه خداوند بر او دو فرشته مى گمارد تا كارهاى خوب و بدش را بنويسند.

?و چون زمان مرگش مى رسد آن دو فرشته نيز بالا مى روند و فرشته مرگ مى آيد و جانش را مى ستاند.

?پس، چون در گورش نهاده شد، روح به بدنش باز گردانده مى شود و دو فرشته قبر مى آيند و از او امتحان مى گيرند و آن گاه بالا مى روند.

?وقتى قيامت فرامى رسد، فرشته مأمور ثبت خوبيها و فرشته مأمور ثبت بديها بر وى فرود مى آيند و نامه اى را كه به گردنش بسته شده است مى گشايند. سپس با او به صحنه محشر مى آيند در حالى كه يكى او را به جلو مى راند و ديگرى به كارهايى كه كرده است گواهى مى دهد . . .

?همانا شما امرى عظيم پيش رو داريد كه طاقت آن را نداريد؛ پس از خداى بزرگ كمك بطلبيد!

?الميزان في تفسير القرآن : ۱۸/۳۵۷

نیایش

خــ❥ـــدای جانـــــم…

امروز هیچ چیز آرامم نمیڪند جز همین مناجات عاشقانه

ڪودڪی ام را یادم هست.
میگفتن: تو ڪه پاڪی ما رو
دعــــــــــا ڪن …

من امروز دلتنگــ تمـــــام پاڪی هایے
ڪودڪی‌ام هستم
دلتنگ بال پروازی ڪه گـــــم شد…
نمیدانم ڪجا و ڪی بهـــــشتــــــــــ از دستم افتاد
و هـــــزار تڪـــــه شد !ـ❦

نمیدانم ڪجا گم اتـــــ ڪردم….
مثل قبلها دیگر حنایم رنگے ندارد
قول هایم قـــــول نیست
توبه بر زبان و دلم شوق گناه!

ولے خدای جانم !

من تمـــــــام امیدم به بخشندگے توستــــــــــ
این امید را از من نگیر…

باز هم … بـــــاز هم…

به من فرصتــــــــــ بده….☘

‍ #نیایش_شبانگاهی
خدایا !
به من بیاموز دعا کنم، عمل کنم و شجاع باشم.
به من بیاموز تا دشواری های راه را بپیمایم
و سرانجام در نور بیکران تو محو شوم.
آنجا که (من) ناپدید می گردد،
و فقط (تو) بر جای می مانی.
معبود خاموشم!
در خاموشی به سوی تو می آیم.
سکوت، ستایش من است. سکوت نیایش من است.
سکوت، آیه های ستایشی است که برای تو می خوانم.
تو صدای سکوت مرا می شنوی و پاسخ تو سکوت است.
سکوتی پر معنا و روشن.
گر تو بر همه چیز آگاهی،
پس باشد که من نیز به اقیانوس آگاهی روحت بپیوندم.
آمین ?
شبتون خوش و خدایی ❤❤

↩️ دعاے پیامبران در قرآن ↪️

?دعاے حضرت آدم وحوا?

سورہ الاعراف آیہ ۲۳

?قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ

گفتند: «پروردگارا! ما بہ خویشتن ستم ڪردیم! و اگر ما را نبخشی و بر ما رحم نڪنی، از زیانڪاران خواهیم بود!»

?دعاے حضرت ایوب?

سورہ الانبیاء آیہ ۸۳

?وَ أَيُّوبَ إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَ أَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ

و ایّوب را (بہ یاد آور) هنگامی ڪہ پروردگارش را خواند (و عرضہ داشت):
«بدحالے و مشڪلات بہ من روی آوردہ؛ و تو مهربانترین مهربانانی!»

?دعاے حضرت سلیمان?

سورہ النمل آیہ ۱۹

?فَتَبَسَّمَ ضَاحِكًا مِّن قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلَىٰ وَالِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَ أَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِكَ فِی عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ

سلیمان از سخن او تبسّمی ڪرد و خندید و گفت: «پروردگارا! شڪر نعمتهایی را ڪہ بر من و پدر و مادرم ارزانے داشته‌ای بہ من الهام ڪن، و توفیق دہ تا عمل صالحی ڪہ موجب رضای توست انجام دهم، و مرا برحمت خود در زمرہ بندگان صالحت وارد ڪن!»

?دعاے حضرت ابراهیم?

سورہ ابراهیم آیات ۴۰ و۴۱

?رَبِّ اجْعَلْنِی مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَ مِن ذُرِّيَّتِی رَبَّنَا وَ تَقَبَّلْ دُعَاءِ

پروردگارا مرا برپا ڪنندہ نماز قرار دہ، و از فرزندانم (نیز چنین فرما)،
پروردگارا دعاے مرا بپذیر!

رَبَّنَا اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ
پروردگارا! من و پدر و مادرم و همہ مؤمنان را، در آن روز ڪہ حساب برپا می‌شود، بیامرز!

?دعاے حضرت موسی?

سورہ طہ آیات ۲۵ و۲۶ و۲۷

قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی
(موسی) گفت:
«پروردگارا! سینه‌ام را گشادہ ڪن
وَ يَسِّرْ لِی أَمْرِی
و ڪارم را برایم آسان گردان!
وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِی
و گرہ را از زبانم بگشاے

?دعاے حضرت نوح?

سورہ هود آیہ ۴۷

?قَالَ رَبِّ إِنِّی أَعُوذُبِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِی وَ تَرْحَمْنِی أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ

عرض ڪرد: «پروردگارا! من بہ تو پناہ می‌برم ڪہ از تو چیزے بخواهم ڪہ از آن آگاهے ندارم! و اگر مرا نبخشی، و بر من رحم نڪنی، از زیانڪاران خواهم بود!»

?دعاے حضرت یوسف?

سورہ یوسف آیہ ۱۰۱

رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِی مِنَ الْمُلْكِ وَ عَلَّمْتَنِی مِن تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَنتَ وَلِيِّی فِی الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ تَوَفَّنِی مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِينَ

پروردگارا! بخشے (عظیم) از حڪومت بہ من بخشیدی، و مرا از علم تعبیر خوابها آگاہ ساختی! ای آفرینندہ آسمانها و زمین! تو ولیّ و سرپرست من در دنیا و آخرت هستی، مرا مسلمان بمیران؛ و بہ صالحان ملحق فرما!»

?دعاے حضرت یونس?
در شڪم نهنگ
سورہ الانبیاء آیہ ۸۷

?وَ ذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِی الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّی كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ

و ذاالنون [= یونس‌] را (بہ یاد آور) در آن هنگام ڪہ خشمگین (از میان قوم خود) رفت و چنین می‌پنداشت ڪہ ما بر او تنگ نخواهیم گرفت
(امّا موقعے ڪہ در ڪام نهنگ فرو رفت،) در آن ظلمتها صدا زد:
«خداوندا! جز تو معبودے نیست!
منزّهے تو! من از ستمڪاران بودم!»

?دعاے حضرت شعیب?

سورہ الاعراف آیہ ۸۹

?قَدِ افْتَرَيْنَا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا إِنْ عُدْنَا فِی مِلَّتِكُم بَعْدَ إِذْ نَجَّانَا اللَّهُ مِنْهَا وَمَا يَكُونُ لَنَا أَن نَّعُودَ فِيهَا إِلَّا أَن يَشَاءَ الله رَبُّنَا وَسِعَ رَبُّنَا كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا عَلَى اللهِ تَوَكَّلْنَا رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَ أَنتَ خَيْرُ الْفَاتِحِينَ

اگر ما بہ آیین شما بازگردیم، بعد از آنڪہ خدا ما را از آن نجات بخشیدہ، بہ خدا دروغ بسته‌ایم و شایستہ نیست ڪہ ما بہ آن بازگردیم مگر اینڪہ خدایی ڪہ پروردگار ماست بخواهد،
علم پروردگار ما، بہ همہ چیز احاطہ دارد. تنها بر خدا توڪل ڪرده‌ایم. پروردگارا! میان ما و قوم ما بحق داوری ڪن، ڪہ تو بهترین داورانی!»

#قرآن_مجید

?

? امام جواد (ع)

به تأخير انداختن توبه،
فريب خوردگى است.?

? گزیده تحف العقول، ح 256

?

✅شهادت میخوای؟!
پس بدان که…

تنها کسانی #شهید می شوند که شهید باشند…
به این سادگی ها نیستـــــ

باید قتلگاهی رقم زد
باید کُشت!!
منیت را
تکبر را
دلبستگی را
غرور را
غفلت را
آرزوهای دراز را
حسد را
ترس را
هوس را
شهوت را
حب دنیا را…

باید از خود گذشت!
باید کشت «نَفس» را…✌️

شهادت #درد دارد!
دردش کُشتن ” لذت ” هاست…
باید #کشته شویم تا شهید شویم! بايد اقتدا كرد به شهدا

✍ایمانت که ضعیف شد…
?کمتر گذرت به #مسجد می خورد….
دعایت…برایت….باور نیست….!
در قرارهایت، بی قراری!
?می شوی منهای خودشناسی….
منهای خداشناسی!!!

✍ایمانت که ضعیف شد….
شیطان می نشیند وَر دلت و شروع می کند به پچ پچ هایی که کم کمَک تو را #غافل از احوال خویش می کند…
بازیچه اش می شوی…
و گاهی حتی خودت، خودت را دودستی می دهی به دستانش….

? کم کم، رنگ بندگی ات، کم رنگ می شود…
دیگر گوش دلت به صدای اذان حساس نیست…
فرقی نمی کند به حالت، این حق الله است یا حق الناس…
?احکام چطور اجرا می شود!
?حرف از دین شود….
می شوی علامت سکوت!

? سرگرم، سرگرمی های دنیا، مسیرت هم عوض می شود…
?ارزشهایت را اشتباه می گیری…

تازه می شوی استاد توهمات بندگی
دلایل من درآوردی
توجیه های بی اساس
می شوی قهرمان اینکه مشکل از جای دیگریست و تو خوبی!

?آدمی تو، پر از شک و شبهه می شود….
حالا حتی دستانت روی هر چیزی کلیک می کند…
و پلک چشمانت دگر خاموش نمی نشنند روی هم….
?حیا رنگ می بازد….
در بندگی ات، #دودل می شوی!

✍ایمانت که ضعیف شد…..
اولین چیزی که دم در خانه دلت می نشیند #ناامیدی ست….
ناامیدی از همه چیز….
از اینکه حتی خدا هم دوروبرت نیست….
و هرجا که خواستی برگردی
تو را ترس و وحشت فراگرفت….

✍ ایمانت که ضعیف شد تمام مسیرها برایت، کوچه پس کوچه می شود….

?می شوی قلدر خواسته هایت…
هرچه دلم خواست…هرچه خواستم…
برای خودت…تا بینهایت….دغدغه مند می شوی….
راحت حرف می زنی….
راحت قدم بر می داری….
راحت اقدام می کنی….
کاری هم نداری…این کارت به که بربخورد و درست است اصلا؟!

? یک زمانی….آن زمانی که ایمانت قوی بود… #احتیاط می کردی….
شیطان اگر می خواست لب تر کند…
پیش از آن، تو گوشهایت را می گرفتی….

? حرف، حرف خدا بود….
آن زمان، تو #عاشق بودی….
(و میدانستی :عاشقان گوش دلشان فقط به عشق شان هست….)
?دلت قرص بود که خدا پشت آدمی را خالی نمی کند هرگز….

✍ ایمانت که ضعیف شد….
منفعت طلب شدی….
پایت را در جاپاهایی که حتی مال دیگری بود، محکم کردی!
به قول دلت… مثلا زرنگ شدی…دنیادیده!!!

✍ ایمانت که ضعیف شد #نمازت از اول وقت جا ماند….
شد ادا در وقت قضا!
?جای آن همه معارف و انس با دعا…
سرگرم چت های دوستانه شدی….

✍ ایمانت که ضعیف شد….
دنبال لذت هایی بودی که حال دلت را موقتی سروسامان می داد اما….

تو همان بودی که خدا جور دیگری روی تو #حساب می کرد…

?اگر کمی خودت، به حال خودت می رسیدی….
#مراقب بودی!
?اگر روی بندگی ات قرص و محکم می ایستادی و در این راه فی سبیل الله، کم‌ نمی آوردی….
ایمان تو ضعیف نمی شد هرگز….
گاهی فقط خودت به داد خودت می رسی….
این #بندگی راه نشان دادن توانستن توست….
کم‌ کاری نکن…
چه کسی می داند…شاید…
تو عزیزترین بنده ی اویی….

عاشق(بنده) که باشی…
خدا با توست… تو چرا با دیگری؟!

✍ مراقب ایمانت باش!
خیلی ها، وقتی ایمانشان ضعیف شد…
با خدا هم در افتادند…‼️‼️
(استغفرالله)

#

?? نــڪـتــه هاے
نـــ✨ـــاب ??

??علامه حسن زاده آملی:

❄️آدمى به دو سالگى “بچه،كودك” به حرف درمی‌آيد اما تا خاموشى اختيار كند سال‏ها طول می‌كشد.

❄️به حرف درآمدن زود است اما سكوت خيلى مشكل است و خيلى رياضت می‌خواهد،

❄️و چقدر زحمت می‌خواهد و چقدر كشيك نفس كشيدن می‌خواهد تا سكوت اختيار شود

❄️و تا حرف‏ها جمع و جور و غربال گردد تا هرزه‏ گو و هرزه خوار نباشد و روى حساب حرف بزند
سپس كم‏ كم می‌بينيد كه قلمش سنگين می‌شود وعبارت‏هاى او وزين می‌گردد،

❄️و لذا آدم ساكت و آرام كه حرف نمی‌زند يك وقتى می‌بينيد كه به حرف درآمده هر جمله اش كتابى می‌شود.

❄️و اگر دست به قلم شود و چيزى بنويسد بايد نوابغ دهر جمع شوند تا آن را شرح كنند.

❄️چنين انسانى با سكوت در گفتارش بركت پيدا می‌كند و قول ثقيل می‌شود:
?إنا سنلقى عليك قولا ثقيلا?

❄️دیگر حرف و قول او سبک نیست و لذا افراد ساکت دیرگو و گزیده گو می‌شوند مثل معروفى هم هست كه:
✨المكثار مهزال✨
پرگو بالأخره هرزه ‏گو و هزل‏گو می‌شود.

?دروس شرح فصوص الحکم قیصری صفحه۵۳۴

‌

‍ ‍ ﴾﷽﴿
دعـــا زیبا قرآنی???

﴿رَبَّنَا وَٱجۡعَلۡنَا مُسۡلِمَيۡنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَآ أُمَّةٗ مُّسۡلِمَةٗ لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبۡ عَلَيۡنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّ1حِيمُ ١٢٨﴾.??

(۱- سورة بقره، آیة ۱۲۸) ??

«پروردگارا، ما را تسلیم خودت قرار ده و ذریّة ما را نیز امّتی که تسلیم تو باشد قرار بده و عبادات ما را به ما یاد بده و توبة ما را بپذیر، زیرا فقط تو توبه‌پذیر و رحیمی».

(و آیه ۱۲۷)???

﴿ رَبَّنَا تَقَبَّلۡ مِنَّآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ﴾.

«پروردگارا، از ما بپذیر زیرا فقط تو شنوای دانایی»

?

?حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم

هرکه سخنش را از عملش نشمارد خطاهایش زیاد شود و عذابش فرا رسد.?

?اصول کافی جلد ۳ باب الصمت و حفظ اللسان حدیث ۱۵?

?حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم

کسی که مردم از زبان او بترسند پس او از اهل دوزخ است.?

?بحارالانوار جلد ۷۷ صفحه ۴۶?

?حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم

از فحش و بدگویی دوری گزینید زیرا که خداوند عزوجل بدگوی بد زبان را دوست ندارد.?

?خصال صدوق باب الثلاثه حدیث ۲۰۳?

⁉️چرا بعد از دعا دستهای خود را به صورت می کشیم؟

?امام صادق عليه ‌السلام فرمود

??همان ‏طور كه ابر، قرارگاه باران است، دعا نيز قرارگاه اجابت است. یعنی اجابت در درون دعاست، همان ‏طور كه باران در نهاد ابر تعبيه شده است.

??️وقتی انسان دست به دعا برداشت، طبق روايات و سنت معصومين عليهم ‏السلام مستحب است آن را بر سر و صورت خود بكشد،
برای اينكه لطف خدا به اين دست پاسخ داده است.

??دستی كه به سوی خدا دراز شود، يقيناً خالی بر نمی‌گردد و دستی كه عطای الهی را دريافت كرد، گرامی است.
لذا خوب است آن را به صورت يا به سر بكشد.

??گاهی امام سجاد عليه السلام چيزی كه به سائل مرحمت می‌فرمودند، دست مبارك خود را می‌بوئيد و می‌گفت:
اين دست به دست الهی رسيده؛

?✨چون خداوند در آیه ۱۰۴ سوره توبه فرمود:
خداست که توبه را از بندگانش می‌پذیرد و اوست که صدقات آنها را می‌گیرد.

✍منبع
?کتاب حکمت عبادات،
آیت الله جوادی آملی

•*•*•*•??????????•*•*•*•.

 سوره احزاب آیه۳۳ 

.•*•.•*•.•*•.•*•.•*•.•*•.•*..•*•.•*•.•*•.•*•.•*•.•
?آیه۳۳}«وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَىٰ ۖ وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا»

.•*•.•*•.•*•.•*•.•*•.•???•.•*•.•*•.•*•.•*•.
?آیه۳۳}و در خانه‌هايتان قرار گيريد و مانند روزگار جاهليت قديم زينتهاى خود را آشكار مكنيد و نماز برپا داريد و زكات بدهيد و خدا و فرستاده‌اش را فرمان بريد. خدا فقط مى‌خواهد آلودگى را از شما خاندان [پيامبر ]بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند.
.•*•.•*•.•*•.•*•.•*•.•*•.•*..•*•.•*•.•*•.•*•.•*•.•
 
?تفسیر آیه۳۳}آیه ، سومین دستور را که  در زمینه رعایت عفت است چنین بیان مى کند:
?شما در خانه هاى خود بمانید و همچون جاهلیت نخستین، در میان جمعیت ظاهر نشوید و اندام و وسائل زینت خود را در معرض تماشاى دیگران قرار ندهید (وَ قَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِیَّةِ الأُولى).
قَرْن از ماده وقار به معنى سنگینى است، و کنایه از قرار گرفتن در خانه ها است، بعضى نیز احتمال داده اند: از ماده قرار بوده باشد که، از نظر نتیجه تفاوت چندانى با معنى اول نخواهد داشت.
تَبَرَّج به معنى آشکار ساختن زینت در برابر مردم است، و از ماده برج گرفته شده که در برابر دیدگان همه ظاهر است.
اما این که منظور از جاهلیت اولى چیست؟ ظاهراً همان جاهلیتى است که مقارن عصر پیامبر(صلى الله علیه وآله) بوده، و به طورى که در تواریخ آمده، در آن موقع زنان حجاب درستى نداشتند، و دنباله روسرى هاى خود را به پشت سر مى انداختند به طورى که گلو و قسمتى از سینه و گردنبند و گوشواره هاى آنها نمایان بود، و به این ترتیب، قرآن همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) را از این گونه اعمال باز مى دارد.
بدون شک، این یک حکم عام است، و تکیه آیات بر زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله) به عنوان تأکید بیشتر است، درست مثل این که: به شخص دانشمندى بگوئیم: تو که دانشمندى دروغ مگو! مفهومش این نیست که دروغ گفتن براى دیگران مجاز است، بلکه منظور این است که: یک مرد عالم باید به صورت مؤکدتر و جدى ترى از این کار پرهیز کند.
به هر حال، این تعبیر نشان مى دهد که: جاهلیت دیگرى همچون جاهلیت عرب در پیش است که ما امروز در عصر خود، آثار این پیشگوئى قرآن در دنیاى متمدن مادى را مى بینیم.
ولى مفسران، پیشین نظر به این که، چنین امرى را پیش بینى نمى کردند، براى تفسیر این کلمه، به زحمت افتاده بودند، لذا جاهلیت اولى را به فاصله میان آدم و نوح ، و یا فاصله میان عصر داود و سلیمان که زنان با پیراهنهاى بدن نما بیرون مى آمدند، تفسیر کرده اند، تا جاهلیت قبل از اسلام را جاهلیت ثانیه بدانند!.
ولى، چنان که گفتیم، نیازى به این سخنان نیست، بلکه ظاهر این است جاهلیت اولى همان جاهلیت قبل از اسلام است که در جاى دیگر قرآن نیز به آن اشاره شده است (سوره آل عمران ، آیه ۱۵۴ و سوره مائده ، آیه ۵٠ و سوره فتح ، آیه ۲۶) و جاهلیت ثانیه ، جاهلیتى است که بعداً پیدا خواهد شد (همچون عصر ما)
بالاخره، دستور چهارم و پنجم و ششم را به این صورت بیان مى فرماید:
?شما زنان پیامبر نماز را بر پا دارید، زکات را اداء کنید، و خدا و رسولش را اطاعت نمائید (وَ أَقِمْنَ الصَّلاةَ وَ آتِینَ الزَّکاةَ وَ أَطِعْنَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ).
اگر در میان عبادات، روى نماز و زکات، تکیه مى کند به خاطر آنست که: نماز، مهمترین راه ارتباط و پیوند با خالق است، و زکات هم در عین این که عبادت بزرگى است، پیوند محکمى با خلق خدا محسوب مى شود.
و اما جمله أَطِعْنَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ یک حکم کلى است که تمام برنامه هاى الهى را فرا مى گیرد.
این دستورات سه گانه نیز نشان مى دهد که، احکام فوق، مخصوص به زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله) نیست، بلکه براى همگان است، هر چند، در مورد آنان تأکید بیشترى دارد.
در پایان آیه مى افزاید: خداوند فقط مى خواهد پلیدى و گناه را از شما اهلبیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد (إِنَّما یُرِیدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً). تفسیر نمونه
 ??

.•*•*•*•??????????•*•*•*•
?ادامه تفسیر:
تعبیر به اِنَّما که معمولاً براى حصر است، دلیل بر این است که این موهبت ویژه خاندان پیامبر(صلى الله علیه وآله) است.
جمله یُرِیْدُ اشاره به اراده تکوینى پروردگار است، و گرنه اراده تشریعى، و به تعبیر دیگر لزوم پاک نگاهداشتن خویش، انحصارى به خاندان پیامبر(صلى الله علیه وآله) ندارد، و همه مردم، بدون استثنا ء، به حکم شرع موظفند از هرگونه گناه و پلیدى پاک باشند.
ممکن است گفته شود: اراده تکوینى موجب یک نوع جبر است، ولى با توجه به بحثهائى که در مسأله معصوم بودن انبیاء و امامان(علیهم السلام) داشته ایم، پاسخ این سخن روشن مى شود، و در اینجا به طور خلاصه، مى توان گفت:
معصومان داراى یک نوع شایستگى اکتسابى از طریق اعمال خویشند، و یک نوع لیاقت ذاتى و موهبتى از سوى پروردگار، تا بتوانند الگو و اسوه مردم بوده باشند.
به تعبیر دیگر، معصومان به خاطر تأییدات الهى، و اعمال پاک خویش، چنان هستند که در عین داشتن قدرت و اختیار، براى گناه کردن، به سراغ گناه نمى روند درست همان گونه که هیچ فرد عاقلى حاضر نیست، قطعه آتشى را بر دارد و به دهان خویش بگذارد، با این که نه اجبارى در این کار است و نه اکراهى، این حالتى است که از درون وجود خود انسان بر اثر آگاهیها و مبادى فطرى و طبیعى مى جوشد، بى آن که جبر و اجبارى در کار باشد.
واژه رِجْس به معنى شىء ناپاک است، خواه ناپاک از نظر طبع آدمى باشد، یا به حکم عقل یا شرع و یا همه اینها.
و این که: در بعضى از کلمات، رجس به معنى گناه ، یا شرک ، یا بخل و حسد و یا اعتقاد باطل و مانند آن تفسیر شده، در حقیقت بیان مصداقهائى از آن است، وگرنه مفهوم این کلمه، مفهومى عام و فراگیر است، و همه انواع پلیدیها را به حکم این که الف و لام در اینجا به اصطلاح الف و لام جنس است شامل مى شود.
تَطْهِیر به معنى پاک ساختن، و در حقیقت تأکیدى است بر مسأله اذهاب رجس و نفى پلیدیها، و ذکر آن به صورت مفعول مطلق در اینجا نیز تأکید دیگرى بر این معنى محسوب مى شود.
و اما تعبیر اهل البیت به اتفاق همه علماى اسلام، و مفسران، اشاره به اهل بیت پیامبر(علیهم السلام) است، و این چیزى است که از ظاهر خود آیه نیز فهمیده مى شود، چرا که بیت ، گرچه به صورت مطلق در اینجا ذکر شده، اما به قرینه آیات قبل و بعد، منظور از آن، بیت و خانه پیامبر(صلى الله علیه وآله) است.
اما این که مقصود از اهل بیت پیامبر (علیهم السلام) در اینجا چه اشخاصى مى باشد؟ در میان مفسران گفتگو است: بعضى آن را مخصوص همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله)دانسته اند، و آیات قبل و بعد را که درباره ازواج رسول خدا(صلى الله علیه وآله) سخن مى گوید، قرینه این معنى شمرده اند.
ولى با توجه به یک مطلب، این عقیده نفى مى شود، و آن این که: ضمیرهائى که در آیات قبل و بعد آمده، عموماً به صورت ضمیر جمع مؤنث است، در حالى که ضمائر این قسمت از آیه (إِنَّما یُرِیدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً) همه به صورت جمع مذکر است، و این نشان مى دهد، معنى دیگرى در نظر بوده است.
لذا بعضى دیگر از مفسران، از این مرحله گام فراتر نهاده و آیه را شامل همه خاندان پیامبر اعم از مردان و همسران او دانسته اند.
از سوى دیگر، روایات بسیار زیادى که در منابع اهل سنت و شیعه وارد شده، معنى دوم یعنى شمول همه خاندان پیامبر(صلى الله علیه وآله) را نیز نفى مى کند و مى گوید: مخاطب در آیه فوق منحصراً پنج نفرند: پیامبر(صلى الله علیه وآله)، على(علیه السلام) و فاطمه(علیها السلام) و حسن(علیه السلام) و حسین(علیه السلام).
با وجود این نصوص فراوان که قرینه روشنى بر تفسیر مفهوم آیه است تنها تفسیر قابل قبول، براى این آیه، همان معنى سوم یعنى اختصاص به خمسه طیبه است. تفسیر نمونه)

?
??

•*•*•*•??????????•*•*•*•.

?ادامه تفسیر:?
تنها سؤالى که در اینجا باقى مى ماند این است که: چگونه در لابلاى بحث از وظایف زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله)، مطلبى گفته شده است که شامل زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله) نمى شود.
پاسخ این سؤال را مفسر بزرگ مرحوم طبرسى در مجمع البیان چنین مى گوید: این اولین بار نیست که در آیات قرآن، به آیاتى برخورد مى کنیم که در کنار هم قرار دارند، و اما از موضوعات مختلفى سخن مى گویند، قرآن پر است از این گونه بحثها، همچنین در کلام فصحاى عرب و اشعار آنان نیز نمونه هاى فراوانى براى این موضوع موجود است .
مفسر بزرگ، نویسنده المیزان پاسخ دیگرى بر آن افزوده که خلاصه اش چنین است: ما هیچ دلیلى در دست نداریم که جمله إِنَّما یُرِیدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ… همراه این آیات نازل شده است، بلکه از روایات به خوبى استفاده مى شود که: این قسمت جداگانه نازل گردیده، اما به هنگام جمع آورى آیات قرآن در عصر پیامبر(صلى الله علیه وآله)، یا بعد از آن، در کنار این آیات قرار داده شده است.
پاسخ سومى که مى توان از سؤال داد، این است که: قرآن مى خواهد به همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) بگوید: شما در میان خانواده اى قرار دارید که گروهى از آنان معصومند، کسى که در زیر سایه درخت عصمت و در کانون معصومان قرار گرفته، سزاوار است که بیش از دیگران مراقب خود باشد، و فراموش نکند که انتساب او به خانواده اى که پنج معصوم پاک در آن است مسؤلیتهاى سنگینى براى او ایجاد مى کند، و خدا و خلق خدا انتظارات فراوانى از او دارند.
{تفسیر نمونه}

? • ° • ° • ° • ° • ° • ° • ?
??

? حیدر امیرالمومنین (ع):
‌
? گفتگوی بدون ضرورت با زنان #نامحرم، سبب بلا و گرفتاری می شود و دل ها را منحرف می سازد. ⚠
‌
تحف العقول، ص ۱۵۱

?

?پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :?
مَن اُعْطِيَ أربَعَ خِصالٍ في الدُّنيا فَقدْ اُعْطِيَ خَيرَ الدُّنيا و الآخِرَةِ و فازَ بحَظِّهِ مِنهُما : وَرَعٌ يَعْصِمُهُ عن مَحارِمِ اللّهِ ، و حُسْنُ خُلقٍ يَعيشُ بهِ في النّاسِ ، و حِلْمٌ يَدفَعُ بهِ جَهلَ الجاهِلِ ، وَ زوْجَةٌ صالِحَةٌ تُعينُهُ على أمرِ الدُّنيا و الآخِرَةِ .

?به هر كس در دنيا چهار خصلت داده شود، خير دنيا و آخرت به او داده شده و بهره خويش را از دنيا و آخرت برگرفته است :
?پرهيزگارى، كه او را از حرامهاى خدا باز دارد،
?و خوش خويى، كه با آن در ميان مردم زندگى كند ،
?و بردبارى، كه با آن جهالت نادان را از خود دور سازد،
?و همسر شايسته، كه در كار دنيا و آخرت او را يارى رساند .

?الأمالي للطوسي : ۵۷۷/۱۱۹۰